تعیین محل بهینه سنسورها به کمک معیار اطمینان مودی در شناسایی پارامترهای مودال سدهای بتنی وزنی

تعیین محل بهینه سنسورها به منظور شناسایی پارامترهای مودال، خصوصا در سازه های عظیم مانند سدها، یکی از موضوعات عملی و پرکاربرد در تشخیص خرابی و پایش سلامت سازه ها می باشد. هدف اصلی این تحقیق دست یابی به بیشترین اطلاعات مودال از پاسخ دینامیکی (اشکال مودی) یک سد بتنی وزنی به وسیله مینیمم کردن المان های غیر قطری ماتریس معیار اطمینان مودی است. برای این منظور در گام اول، یک مدل اجزاء محدود از سد bluestone برای آنالیز مودال درنظر گرفته شده و مودهای موثر در تحلیل ارتعاشی بر مبنای نسبت های مشارکت جرمی مودال، تعیین می گردند. سپس، با تعریف سه سناریو برای محل قرارگیری سنسورها (در بالادست، مرکز و پاییندست بدنه سد) از میان نقاط کاندیدا شده، بهترین نقاط بر مبنای میزان استقلال شکل مودها از یکدیگر تعیین می شوند. نتایج بدست آمده از تحلیل ها نشان می دهند که ارتفاع محل بهینه سنسورها (با فرض داشتن یک سنسور بر روی تاج) در سناریوهای مختف تقریبا یکسان بوده و در ارتفاع یک سوم میانی سد قرار دارند. در مجموع، با توجه محدودیت های عملی (عدم دسترسی) و محدودیت های اقتصادی (محدودیت در تعداد سنسور) نتایج بدست آمده می تواند به طور موثری در ابزار بندی سدها به کار گرفته شود.