تحلیل پایداری دیواره آب بند بهسازی شده با دوغاب حفاری در حین احداث- مطالعه موردی: سد نهب قزوین

به منظور جلوگیری از نشت آب در پی سدها نیاز به وجود دیوار و یا پردههای آببند در زیر پی سد وهسته رسی آن ضروری است. هنگام حفر دیوارهای آببند در قسمت پیش حفاری به منظور جلوگیری ازریزش های موضعی خاک و پیامدهای ناشی از آن مانند گیرکردن باکت دستگاه حفار درون ترانشه ازدوغاب بنتونیت استفاده میشود. بدین منظور تعیین عناصر موجود در دوغاب که بتواند پایداری موقتایجاد کند امری ضروری است. در این تحقیق با استفاده از مدلسازی سه بعدی به کمک نرمافزار تفاضلپایداری دیوار آببند سد مخزنی نهب مورد بررسی قرار گرفت. منطقه حفاریشده با flac3d محدودتوجه به ظرفیت باکت حفار به شش قسمت تقسیم شده و هر مرحله به صورت جداگانه مورد تحلیل قرارگرفته است. پس از تعیین بحرانی ترین حالت با استفاده از روابط تجربی بیشترین فشار هیدرو استاتیکیکه به دیوار اعمال می شود تعیین و درنهایت عناصر دوغاب موردنظر تعیین شدند. نتایج مدلسازی نشانمی دهد دیوارهای ترانشه تنها با دوغاب بنتونیت قادر به پایداری نیست و علاوه بر بنتونیت بایستی ازسیمان نیز در دوغاب استفاده گردد. حداقل بنتونیت جهت پایداری ترانشه برابر 55 کیلوگرم در یکمترمکعب دوغاب میباشد. این مقدار سیمان حداقلی جهت پایداری ترانشه برابر 211 کیلوگرم در یکمترمکعب دوغاب می باشد. حداکثر جابجایی در مرحله چهارم حفاری و در جهت عرضی ترانشه )درایجاد میگردد. بررسی نتایج حاصل از مدلسازی عددی با قوانین موجود در آییننامه )x جهت محورکمیته بینالمللی سدهای بزرگ نشان دهنده دقت قابل قبول مدلسازی و فرضیات استفاده شده میباشد.