بررسی اثر ویژگی‌های شخصیتی(وجدان و توافق‌پذیری)، احساساتتفکر و ریسک‌پذیری بر قضاوت حسابرس با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی

هدف: ابعاد شخصیت در تصمیم گیری افراد موثر می باشد و می تواند قضاوت حسابرس را تحت الشعاع قرار دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط وجدان، توافق پذیری، احساساتتفکر و ریسک پذیری با قضاوت حسابرس  با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی است. روش:پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده، توصیفی همبستگی است. 380 نفر از حسابرسان مشغول به کار در رده های حسابرس ارشد و بالاتر بعنوان نمونه در دسترس انتخاب گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل اکتشافی داده ها و معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها:یافته های پژوهش نشان داد توافق پذیری رویکردی موجب کاهش و توافق پذیری اجتنابی موجب بهبود کیفیت قضاوت حسابرسان می گردد. هم چنین نتایج نشان داد حسابرسان با تیپ شخصیتی متفکر در مقابل احساسی قضاوت حرفه ای تری دارند. ریسک پذیری نتیجه مدار موجب کاهش و ریسک پذیری نامعین موجب بهبود کیفیت قضاوت حرفه ای حسابرسان می شود. علاوه براین تمام ابعاد شخصیت (به جز وجدان) با واسطه خودکارآمدی حرفه ای بر قضاوت حسابرسان تاثیر معنی داری داشت. نتیجه گیری: نتایج دلالت بر نقش شخصیت در قضاوت حسابرسان دارد. ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی در این ارتباط ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨد لذا باید در بهبود فرآیند حسابرسی به این عوامل توجه نمود. دانش افزایی: پژوهش حاضر نخستین بار در ایران نقش واسطه ای خودکارآمدی بر ارتباط بین وجدان، توافق پذیری، احساساتتفکر و ریسک پذیری با قضاوت حسابرسان ‌را مورد بررسی قرار داده است. یافته های پژوهش به توسعه ادبیات حوزه رفتاری حسابرسی و نظریه های مربوط به آن کمک می کند.

The Effect of Personality Traits (Conscience and Agreeableness), Feelingthinking and Risktaking on Auditor’s Judgment regarding the Mediating Role of Selfefficacy

Purpose: Dimensions of personality are effective in people’s decision making and it can also overshadow the auditor’s judgment.The aim of this study was to investigate the relationship between conscientiousness, agreeableness, feelingthinking and risktaking with the auditor’s judgment regarding the mediating role of selfefficacy. Method:This study is considered as applied in terms of purpose and descriptive correlational in terms of data collection. 380 auditors working as senior auditors and higher ranks were selected as available samples. The validity and reliability of the questionnaires were confirmed by the high Cronbach’s alpha coefficient. Data analysis was performed using data exploratory analysis and structural equations. Results: The research findings showed that approach agreeableness reduces and avoidance agreeablenessimproves auditors’ judgmental quality.Also,the results showed that auditors with thoughtful personality type had more professional judgment than the feeling type. Resultant risktaking decreases the quality of auditors’ judgmental quality and uncertain risktaking improves it.In addition, all aspects of personality (except conscientiousness) mediated by professional selfefficacy had a significant effect on auditors’ judgment. Conclusions: The results imply the role of personality in auditors’ judgment. Selfefficacy plays the mediating role in this regard, so these factors should be considered in improving the audit process. Contribution:The present study examined the mediating role of selfefficacy on the relationship between conscientiousness, agreeableness, feelingthinking and risktaking with auditors’ judgment for the first time in Iran. The findings of the study contribute to the development of the literature on the field of audit behavior and its theories.