راهبردهای نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در رویارویی با مقاومت اسلامی (مورد مطالعه: بحران سوریه)

تحولات سوریه، همواره برای رژیم صهیونیستی از اهمیت برخوردار بوده است. بر همین اساس، از زمان شروع بحران سوریه در سال 2011 تاکنون، رژیم صهیونیستی راهبردهای نظامی و امنیتی گوناگونی را قبالِ این کشور اتخاذ نموده است. ازاین‌رو، مقالهٔ حاضر درصدد است به این پرسش اساسی پاسخ دهد که «راهبردهای نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در قبالِ بحران سوریه کدم‌اند؟» (مسئله)؛ برای پاسخ به این سوال، ضمن گردآوری داده‌ها به شیوهٔ کتابخانه‌ای، از روش کیفی (توصیفیتحلیلی) استفاده‌شده است (روش)؛ نتیجه آنکه رژیم صهیونیستی پس از عدم اتخاذ راهبردی واحد در آغاز بحران سوریه، از سال 2013 سعی نمود تا علاوه بر ترور فرماندهان مقاومت و بمباران هوایی مواضع ایشان، از گروه‌های همسو با خود حمایت نموده و از طریق اقناع آمریکا برای حضور جدی‌تر در سوریه و مذاکره با روسیه، مانع از حضور طولانی‌مدت ایران در سوریه شود. این در حالی است که از سال 2015، راهبرد گیدئون در دستور مقامات این رژیم قرار می‌گیرد که بر آمادگی نیروهای ارتش برای حضور در جنگ‌های نامتقارن،‌ افزایش اشرافیت اطلاعاتی و... استوار است. درنهایت، راهبرد مومِنتوم را دنبال نمود که ج.ا.ایران را به‌عنوان مهم‌ترین تهدید پیش‌روی صهیونیست‌ها در سوریه شناسایی می‌نماید. در این راهبرد، ضمن تاکید بر بهبود توان واحدِ اطلاعات نظامی و تجهیز نیروهای نظامی با تسلیحات بهتر، بر تغییر در ساختار ارتش و تشکیل «فرماندهیِ امورِ ایران» تاکید می‌شود (یافته‌ها).

The military and security strategies of the Zionist regime in confronting the Islamic resistance (Case Study: The Syrian Crisis)

The developments in Syria have always been important for the Zionist regime. Accordingly, since the beginning of the Syrian crisis in 2011, the Zionist regime has adopted various military and security strategies towards the country. Therefore, the present article seeks to answer the fundamental question: What are the military and security strategies of the Zionist regime in the face of the Syrian crisis? (Issue). To answer this question, while collecting data in a library method, a qualitative (descriptiveanalytical) method has been used (method). The result is that the Zionist regime, after failing to adopt a unified strategy at the beginning of the Syrian crisis, tried in 2013 to support allied groups in addition to assassinating resistance commanders and bombing their positions, and by persuading the United States to have a more serious presence in Syria. Negotiations with Russia prevent Iran’s longterm presence in Syria. Since 2015, Gideon’s strategy has been on the agenda of the regime’s officials, which is based on the readiness of the army forces to participate in asymmetric wars, increase intelligence aristocracy, and so on. Finally, he pursued the Momentum strategy, which identified the Islamic Republic of Iran as the most important threat to the Zionist advance in Syria. In this strategy, while emphasizing the improvement of the military intelligence unit and equipping the military forces with better weapons, the change in the structure of the army and the formation of the Command of Iranian Affairs is emphasized (findings).