نقش مکتب سلیمانی در بالندگی دیپلماسی رسانه‌ای

دیپلماسی رسانه ای، یکی از شاخه های اصلی فعالیت های دستگاه دیپلماسی است که از آن در جهت ارتقاء سیاست خارجی کشورها استفاده می شود. با استفاده از این ابزار، دیپلمات ها و سیاستمداران می توانند نیات و مقاصد خود را به عنوان دیپلماسی، مورد محک و در معرض چالش های دیپلماتیک قرار دهند. در همین خصوص، هدف این پژوهش تدوین الگوی مفهومی نقش مکتب سلیمانی در بالندگی دیپلماسی رسانه ای بود. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی بود که با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد. جامعه آماری شامل متخصصان و صاحبنظران در زمینه علوم سیاسی، رسانه، علوم اجتماعی، جامعه شناسی و اعضاء هیئت علمی دانشگاه های استان مازندران بود که با رویکرد نمونه گیری هدفمند، تعداد 17 نفر به عنوان مشارکت کنندگان در پژوهش انتخاب شدند. داده ها به روش مصاحبه با روش هدایت کلیات و به صورت نیمه ساختار یافته گردآوری شد. اعتبار و روایی داده ها به دو روش بازبینی مشارکت کنندگان و مرور خبرگان غیر شرکت کننده در پژوهش تایید شد. نقش مکتب سلیمانی در بالندگی دیپلماسی رسانه ای در دو مقوله محوری، ُبعد درونی (ولایت مداری، کرامت انسانی، وحدت و همبستگی ملی، خودکفایی و استقلال اقتصادی، نگرش فراجناحی، حفظ یکپارچگی سیاسی، هویت ملی و انسجام ملی) و ُبعد بیرونی (اقتدار و امنیت ملی، نقش آفرینی جهانی، اخلاق سیاسی، قدرت دفاعی و نظامی، جهاد علیه تروریسم و نظام سلطه و تقویت گفتمان مقاومت)، تحلیل و مدل نهایی بر اساس آن ارائه شد.