چارچوبی برای تحلیل آیرنی از نگاه ریچارد رورتی در اثر نمایشی با نگاهی بر نمایشنامه‌ی زمستان 66 محمد یعقوبی

ریچارد رورتی یکی از متفکرین تاثیرگذار معاصر است که با تعریف آیرونی به عنوان ابزاری برای بازتعریف فرد و دنیای پیرامونش به گونه‌ای که پیش از این به تعریف نیامده باشد، بر نقش ادبیات و هنر به عنوان بستر تحقق آیرونی تاکید می‌کند. در میان گونه‌های متنوع هنر و ادبیات، ادبیات نمایشی بستری فراهم می‌کند که در آن هنرمند با استفاده از گفتمان دراماتیک، به تعریف و توصیف دیگرگونه‌یِ مفاهیم و مسائل انسانی در قالبِ روایت‌های جدید می‌پردازد. پژوهش حاضر می‌کوشد با بهره‌گیری از عناصر اختصاصی نمایشنامه هم چون طرح و پیرنگ، موضوع و مضمون، شخصیت‌پردازی، گفت‌وگو، ستیزه، بحران و کنش تعیین کننده چهارچوبی را معرفی کند که به واسطه‌ی آن چهارچوبی برای بررسی و تحلیل آیرونی در یک اثر نمایشی به دست آید. در ادامه و در مطالعه‌ی موردی به بررسی این چهارچوب تعریف شده در نمایشنامه‌ی زمستان 66 نوشته‌ی محمد یعقوبی، پرداخته می‌شود.