روشی پیشنهادی برای مدلسازی عدم قطعیت در تخمین‌های هیدروکلیماتولوژی با تاکید بر دوره‌های خشکسالی

بسیاری از تکنیک‌ها و روش‌هایی که در برنامه‌ریزی و مدیریت کشاورزی بر مبنای تغییرات و نوسانات اقلیمی وجود دارد، ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم با تخمین‌های هیدروکلیماتولوژیک دارد. منظور از تخمین هیدروکلیماتولوژی تعیین و اعلام وقوع شرایطی در مکان و زمان خاص است که می‌تواند شامل پدیده‌هایی نظیر ترسالی یا خشکسالی شود. پیشرفت‌های بیشتر در تخمین‌های هیدروکلیماتولوژیک منوط به شناخت بیشتر ارتباط پدیده‌های اقلیمی و رویدادهای هیدرولوژیکی، بهبود وتوسعه مدل‌ها یا پیشنهاد مدل‌های جدید می‌باشد. ارایه یک مدل تخمین هیدروکلیماتولوژیک که دارای خصوصیات مدلسازی همبستگی غیرخطی بین سیگنال‌ها و متغیرهای هیدرولوژیکی، مدلسازی سری‌های غیر ایستا و ارایه پیش‌بینی‌های احتمالاتی باشد، می‌تواند یک قدم به جلو در مطالعات انجام شده در این زمینه باشد. در این راستا مدلی بر اساس تحلیل‌های همبستگی و مدلسازی آماری در قالب این مقاله ارایه شده و قابلیت آن در مقایسه با یکی از مدل‌های مرسوم آمار ناپارامتری (رگرسیون نزدیک‌ترین همسایه) در تخمین نقطه‌ای و احتمالاتی سنجیده می‌شود. یکی از مهمترین چالش‌ها در انجام تخمین‌های هیدروکلیماتولوژیک، انعکاس عدم قطعیت‌ها در خروجی‌ها است که در روش ارایه شده به آن پرداخته شده است. نوآوری این تحقیق در ارایه روشی ساده، اما کارآمد برای تخمین‌های هیدروکلیماتولوژیک با انعکاس عدم قطعیت‌ها است. مطالعه موردی تحقیق تخمین آوردهای رودخانه زاینده‌رود در شرایط نرمال و خشکسالی‌ها می‌باشد. نتایج نشان دهنده کارایی روش پیشنهادی در مقایسه با روش‌های رگرسیون ناپارامتری است.