بررسی اثرگذاری گونه‌های درختی بر گسیل گازهای گلخانه‌ای از خاکِ جنگل‌های دست‌کاشت (مطالعه موردی: ساری)

انباشتﮔﺎزهای ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ‌ای در نیوار زمین گرمایش فراگیر و پی‌آیند آن تغییر اقلیم را در پی داشته است. برای کاهش تغییر اقلیم و سازگاری با آن راهکارهایی چند پیشنهاده شده است. کاشت درختان ﺟﻨﮕلی و مدیریت کاهش فرآیندهای واکافت مواد آلی خاک، به ترتیب راهکارﻫﺎیی برای به دام‌اندازی دی‌اکسید کربن نیوار و کاهش گسیل گازهای گلخانه به نیوار می‌باشند. هدف این پژوهش بررسی اثرگذاری گونه‌های درختی بر گسیل گازهای گلخانه‌ای (co2، ch4 و n2o) از خاک جنگل‌های دست‌کاشت در ساری می‌باشد. در این پژوهش جنگل‌کاری‌های20 ساله با گونه‌های درختی افراپلت، توسکا، بلوط، بلندمازو، صنوبر و زربینِ برگزیده و شار گسیل گازهای co2، ch4 و n2o از خاکِ توده‌های درختی برای دو فصل تابستان و زمستان اندازه‌گیری شد. در هر توده درختی 3 محفظه گردآوری گاز در ژرفای10 سانتی‌متری خاک نصب شد. نوع و شار گسیل گازها با دستگاه گازکروماتوگرافی اندازه‌گیری شد. یافته‌ها گویای تفاوت بسیار معنی‌دار (p≤0.01) نرخ گسیل گازهای co2، ch4 و n2o از خاک در توده‌های درختی در فصل تابستان بود، ولی در فصل زمستان تنها نرخ گسیل گاز co2 تفاوت معنی‌داری (p≤0.05) در میان توده‌های درختی نشان داد. یافته‌های دسته‌بندی تاپسیس نشان داد که از خاک گونه‌های بلوط، افراپلت، زربین، توسکا و صنوبر به ترتیب گازهای گلخانه‌ای کم‌تری گسیل می‌شود. از این رو پیشنهاد می‌شود در آینده برای جنگل‌کاری به این مورد توجه شود.