بررسی عوامل موثر بر اثربخشی نهادهای میانجی دانشگاه و صنعت (موردمطالعه: مجموعه مسابقات ره‌نشان بنیاد ملی نخبگان)

مسئله‌ ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران موضوع تحقیقات بسیاری بوده و یکی از پرتکرارترین راهبردهای رفع آن طراحی سازوکارهای میانجی عنوان شده است. در این تحقیق، مجموعه مسابقات مسئله محور بنیاد ملی نخبگان موسوم به مسابقات ره نشان به منزلهٔ سازوکار میانجی با کارکرد تسهیل ارتباط و پیوند میان بازیگران حاضر در صنعت و دانشگاه با استفاده از روش نظریهٔ زمینه ای بررسی شده است. مسابقات ره نشانشامل 54 پروژه تعریف شده توسط شرکت های صنعتی است که دانشجویان به میانجی مسابقات ره نشان و در تعامل با شرکت ها، انجام آنها را برعهده گرفته اند. سوال اصلی تحقیق این است که چرا و چگونه فقط در معدودی از طرح ها ارتباط برقرار شده و در بیشتر طرح ها (بیش از 85 درصد) ارتباط پایداری شکل نگرفته است. به منظور پاسخ به سوال، 15 طرح از طریق روش نمونه گیری نظری انتخاب و با 30 نفر از دانشجویان و راهبران شرکت ها مصاحبهٔ نیمه ساختاریافته شد. نتایج در دو عنوان «روایت انجام دهندگان طرح » و «روایت تعریف کنندگان طرح » صورت بندی، کدگذاری و تحلیل شد. بر اساس تحلیل، سه عامل اصلی نظام انگیزشی، فرهنگ زمانی و نظام ارزش گذاری و چهار عامل تقویت/تضعیف کنندهٔ راهبری فعال، تعریف دقیق و متناسب طرح، اشتهار شرکت و شکل گیری تعامل اجتماعی شناسایی شدند. بر پایهٔ یافته های این پژوهش مشخص شد به علت نبود تناسب در سه وجه نظام انگیزشی، فرهنگ زمانی و نظام ارزش گذاری بین دو طرف در بیشتر طرح ها ارتباط برقرار نمی شود. در حقیقت، از علل اصلی موفق نشدن سازوکار میانجی این است که افراد با تعلق نهادیِ پیشینی و متمایز ازیکدیگر همکاری خود را شروع می کنند و تطابق نداشتن این تعلق نهادی در سه وجه ذکرشده سبب ناکارآمدی سازوکار میانجی می شود. آنچه در مسابقات ره نشان در جایگاه سازوکار میانجی از آن غفلت شده است، حضور دو طرف با دو تعلق نهادی متفاوت و گاهی متضاد بوده است.

a study of key factors affecting the effectiveness of university-industry mediating institutions: the case of the national elite foundation’s ‘rahneshan’ competition series

the problem of the relationship between industry and academia in iran has been widely researched, and one of the most common strategies to address this issue is the creation of mediation mechanisms. this study, using the grounded theory method, examines a problem-based competition series bythe national elite foundation, called «rahneshan,» serving as a mediating mechanism to facilitate communication between industry and academia. the rahneshan competitions consist of 54 projects defined by industrial companies, which students undertake through its mediation.the main research question was why and how communication was successfully established in only a few projects, while in most cases (over 85%), no stable interaction was formed. to explore this, 15 projects were selected through theoretical sampling, followed by 30 semi-structured interviews with students and company leaders. the results were formulated, coded, and analyzed under two mainthemes: «performers› narrative» and «project definers› narrative.» based on this analysis, three primary factors—»motivational system,» «time culture,» and «valuation system»—along with four reinforcing or weakening factors—»active leadership,» «accurate and appropriate project definition,» «company reputation,» and «the formation of socialinteraction»—were identified. the findings indicate that due to mismatches in the three key aspects (motivational system, time culture, and valuation system) between the two sides, communication was not established in most cases. in essence, one of the primary reasons for the failure of this mediation mechanism is that individuals engage in cooperative relationships while maintaining their prior and differing institutional affiliations. this misalignment in institutional frameworks acrossthe three key aspects renders the mediation mechanism ineffective.what has been overlooked in the rahneshan competitions as a mediation mechanism is the presenceof parties with differing, and at times conflicting, institutional affiliations.