نظریه‌ای برای توانمندی‌های پویای رشد اقتصادی

ارائه نظریه‌های جدید برای توضیح رشد اقتصادی کشورها و علل موفقیت و شکست آن‌ها در توسعه اقتصادی ضروری به نظر می‌رسد. در این زمینه، در مقاله حاضر، مکتب فکری نئوکلاسیک یا کارایی بازار با مکتب فکری تولید-توانمندی که اندیشمندانی نظیر الکساندر همیلتون، فردریک لیست و جوزف شومپیتر از صاحب نظران آن هستند، مقایسه می‌شود. اگرچه بسیاری از تجارب موفق و تلاش‌های سیاست‌گذاری صنعتی کشورهایی نظیر انگلستان و ایالات‌متحده آمریکا برای هدایت و تسریع توسعه اقتصادی با شواهد تاریخی ثبت شده‌‌اند؛ با این حال مکتب نئوکلاسیک این شواهد و به طور دقیق‌تر نقش دولت در خلق مزیت رقابتی را نادیده می‌گیرد. مکتب نئوکلاسیک هم‌چنین در ارائه توضیح چگونگی شکل‌گیری بنگاه‌ها، دستیابی به فناوری‌ها و ظهور صنایع جدید ناتوان است. نظریه توانمندی پویای رشد اقتصادی که در این مقاله به آن پرداخته می‌شود، نقش اصلی در رشد اقتصادی برای بنگاه‌ها متصور شده و در عین حال نقش دولت‌ها را مهم و تاثیر گذار می‌داند. بر اساس یافته‌های این مقاله، سرعت رشد اقتصاد یک کشور، تا حد زیادی به توانمندی‌ خلق و بهره‌برداری از پنجره‌های فرصت نوآوری و خلق بازارهای جدید توسط بنگاه‌های آن وابسته می‌باشد. به علاوه توانایی بنگاه‌ها در توسعه توانمندی‌ شان و ورود به فعالیت‌هایی با ارزش افزوده بالاتر، از دیگر عوامل تعیین‌کننده سرعت رشد اقتصادی کشورها محسوب می‌شود.

toward a dynamic capability theory of economic growth

new theories of economic growth that are policy-relevant and connect with the histories of success and failure in economic development are urgently needed. this article compares the neoclassical (or market efficiency) school of thought with the production-capability school of thought which included alexander hamilton, friedrich list, and joseph schumpeter. many affirmative, industrial policy steps by governments to promote economic development have been historically recorded—including in the uk and the united states. meanwhile the neoclassical school has ignored the role of government in helping to create competitive advantage. it has also chosen to ignore how firms are formed, how technologies are acquired, and how industries emerge. the dynamic capability theory of economic growth developed here assigns the central role in economic growth to firms but also an important role to governments. the rate at which a country’s economy grows depends critically on whether its firms can build the capabilities to generate and take advantage of “windows of opportunity” that exist for innovation and new markets, and whether over time they are able to enhance their capabilities to move into higher value-added activities.