نقش عوامل رفتاری در تقویت منزلت اجتماعی بازنشستگان نیروی انتظامی

زمینه و هدف: بازنشستگی به معنای نافعالی و بی تحرکی نیست بلکه نوع متفاوتی از فعالیت در عرصه اجتماعی است. بازنشستگی گذر از نقشی به نقش دیگر و تغییر نقش کارمند به نقش یک بازنشسته وآغاز مرحله جدیدی از زندگی است. هدف این پژوهش، تعیین مهم ترین عوامل رفتاری موثر بر منزلت اجتماعی بازنشستگان نیروی انتظامی است. روش‌شناسی: این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است که با روش توصیفی پیمایشی در صدد تعیین ابعاد و شاخصهای عوامل رفتاری مرتبط با منزلت اجتماعی کارکنان بازنشسته نیروی انتظامی است. در این تحقیق، ضمن تعیین شاخصهای ابعاد رفتاری (ارتباطات اجتماعی، روابط خانوادگی و اوقات فراغت) به عنوان متغیرهای آشکار و منزلت اجتماعی به عنوان متغیر مکنون، میزان شدت و ضعف اثر شاخص ها تعیین می‌شود. تعداد آزمون شوندگان 96 نفر از اساتید دانشگاه و خبرگان بازنشسته نیروی انتظامی می باشد که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیده اند. جهت ارزیابی و سنجش اجزای مدل تحقیق و تایید روایی و پایایی آن با استفاده از نرم افزارهای لیزرل و سیمپلس از روش تحلیل معادلات ساختاری (تحلیل عاملی تاییدی) استفاده شده است. یافته ها: بررسی رابطه منزلت اجتماعی بازنشستگان با عوامل رفتاری از طریق محاسبه آماره zبه مقدار 10.76 نشان میدهد که پارامتر مربوطه نه تنها در فاصله بحرانی «1.96 و 1.96+» قرار ندارد، بلکه مقدار آن بزرگتر از 2.56 بوده و در سطح 1 درصد معنادار است و جهت آن نیز مثبت و مستقیم می باشد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که 72 درصد از واریانس منزلت اجتماعی بازنشستگان نیروی انتظامی می تواند از طریق عوامل رفتاری و مناسبات اجتماعی کارکنان در ابعاد: ارتباطات اجتماعی، کیفیت روابط خانوادگی و نحوی گذران اوقات فراغت آنان تبیین گردد.