رابطه بین توکل و اعتماد به خدا، با اضطراب وجودی در میان مدرسان دانشگاه

زمینه و هدف: تحقیق حاضر بین‌رشته‌ای است؛ از یک‌سو مربوط به زمینه روان‌شناسی و مذهب و از سوی دیگر در زمینه فلسفه و انسان‌شناسی فلسفی (آنتروپولوژی) انجام شده‌است. پژوهش حاضر، به بررسی رابطه معنادار بین توکل و اعتماد به خدا، با اضطراب وجودی در میان مدرسان دانشگاه آزاد اسلامی پرداخته است.روش‌شناسی: این تحقیق از نوع همبستگی است. بدین منظور، 234 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، به روش نمونه گیری طبقه‌ای انتخاب شدند و تمامی شرکت‌کنندگان با دو آزمون (اضطراب وجودی) و (راه‌یابی در حوادث و رخدادهای زندگی) مورد بررسی قرار گرفتند.یافته‌ها و نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد، بین توکل و اعتماد به خدا و اضطراب وجودی مدرسان رابطه منفی و معنادار وجود دارد و اگر مولفه اقدام در توکل و اعتماد به خدا افزایش یابد، پیش بینی می شود که اضطراب وجودی (0.346 انحراف استاندارد) کاهش یابد و اگر مولفه اسناد در توکل به خدا افزایش یابد، پیش بینی می شود که اضطراب وجودی (0.181 انحراف استاندارد) افزایش خواهد یافت. هم چنین با افزایش سن و افزایش سابقه تدریس، اضطراب وجودی کاهش پیدا می کند؛ بنابراین به نظر می رسد که توکل و اعتماد به خدا در میان مدرسان همه گروه های آموزشی، یک عامل کلیدی در کاهش اضطراب وجودی است.

The relationship between trust in God with existential anxiety among university instructors

Background and Purpose: The current research was an interdisciplinary research, in one hand it’s related to psychology and religion and in other hand accomplished in the field of philosophy and philosophical anthropology. The current research aims at survey on the significant relationship between trust in God and existential anxiety among Islamic Azad university instructors.Methodology: This research method was correlation. For this reason 234 people of IAU faculty members at south Tehran branch were selected through stratified sampling method and all the participants were examined with two test(existential anxiety) and(progression in events and daily life accidents).Findings & Conclusion: The findings of this research indicated that there is a significant relationship between trust in God and existential anxiety of instructors, if the action component of trust in God was increased, it was predicted that the existential anxiety would have been decreased and if the document component of trust in God was increased, it was predicted that the existential anxiety would have been decreased. And also by increasing age and records of teaching, the existential anxiety would be decreased. So it’s assumed that trust in God among instructors in all educational groups considers as a key factor on decreasing existential anxiety.