الگوی ساختاری پیش‌بینی حل مسئله و کیفیت زندگی بر اساس مدیریت زمان با نقش میانجی ذهن آگاهی در مدیران ناجا

زمینه و هدف: مدیریت زمان به افراد کمک می‌کند تا زندگی حرفه‌ای خود را سازمان‌دهی کنند. بااین‌حال، ادبیات موجود در مورد اینکه چگونه مدیریت زمان منجر به نتایج مهمی مانند حل مسئله و کیفیت زندگی بهتر می‌شود، چندان شفاف نیست. بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی حل مسئله و کیفیت زندگی بر اساس مدیریت زمان با میانجی‌گری ذهن آگاهی در مدیران ناجا بود. روش: این پژوهش، ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری، مدیران ناجا شهر تهران در سال 1399 بودند که از بین آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 73 نفر که مایل و علاقه‌مند به تکمیل و عودت پرسشنامه بودند، انتخاب شدند، سپس به پرسش‌نامه‌های ذهن آگاهی بایر و همکاران (2006)، مدیریت زمان کرمی مقدم (1377) کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و حل مسئله هپنر و پترسون (1982) پاسخ دادند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار smsrtpls نسخه دو استفاده‌شده است. یافته‌ها: مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود. تمام روابط مستقیم و غیرمستقیم معنادار بودند و مدل تایید شد. مدیریت زمان، ذهن آگاهی، حل مسئله و کیفیت زندگی را به‌صورت مثبت پیش‌بینی کرد. علاوه بر این مدیریت زمان باواسطه ذهن آگاهی نیز مهارت حل مسئله و کیفیت زندگی را پیش‌بینی کرد (0.05>p).نتیجه‌گیری: به‌منظور حل مسئله بهتر و افزایش کیفیت زندگی مدیران در موقعیت‌های شغلی سخت می‌توان بر مدیریت زمان تاکید نموده و تمهیداتی در جهت افزایش ذهن آگاهی مدیران به کاربست تا بتوان در جهت برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری موثرتر اقدام نمود.

Structural Model of Predicting Problem Solving and Quality of Life based on Time Management with the Mediating Role of Mindfulness in NAJA Managers

Background and Aim: Time management helps people to organize their professional life. However, the existing literature on how time management leads to important outcomes such as problemsolving and a better quality of life is unclear. Therefore, this study aimed to predict problemsolving and quality of life based on time management mediated by mindfulness in NAJA managers.Methodology: This research is applied in terms of purpose and descriptive correlation in terms of method. The statistical population was the managers of the NAJA in Tehran in 2021, from which 73 people who were willing and interested in completing and returning the questionnaire were selected by the available sampling method. Then they answered the mindfulness questionnaire of Bayer et al. (2006), the time management questionnaire of Karami Moghaddam (1998), the quality of life questionnaire of the World Health Organization (1996), and the problemsolving questionnaire of Hepner and Patterson (1982). In order to analyze the data, the structural equation modeling method and smartPLS software version two were exerted.Results: The research model had a good fit. All direct and indirect relationships were significant and the model was validated. Time management positively predicted mindfulness, problem solving, and quality of life. In addition, mind management through mindfulness also predicted problem solving skills and quality of life (P <0.05).Conclusion: In order to better solve the problem and increase the quality of life of managers in difficult job situations, time management can be emphasized and measures can be taken to increase managers’ mindfulness so that more effective planning and goal setting can be done.