الگوی مسیری پیشران‌های رفتارهای انحرافی کارکنان در یک سازمان نظامی

زمینه و هدف: توجه به رفتارهای انحرافی در محل کار از نظر هزینه و دستاورد برای سازمان ها حیاتی است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مدل مسیری رفتارهای انحرافی کارکنان در سازمان ها است. روش‌شناسی: پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت روش، توصیفیپیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کارکنان یکی از سازمان های نظامی شهر تهران است و با استفاده از جدول مورگان تعداد 234 نفر برای نمونه پژوهش انتخاب شده اند. روش نمونه‌گیری نیز نمونه‌گیری تصادفی ساده است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسش‌نامه های استاندارد گل‌پرور و سلحشور (1395)، عباسی‌خواه و بهبودی گنجه (1395)، عبدی (1396)، آلایس و همکاران (2013)، پنگ و همکاران (2016) و هاروی و همکاران (2017) است. روایی محتوایی پرسش‌نامه‌های پژوهش توسط اساتید خبره و روایی سازه نیز با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسش‌نامه‌ها نیز با استفاده از پایایی ترکیبی و ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات نیز از معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادند که در مجموع هفت متغیر در مدل مسیری رفتارهای انحرافی کارکنان وجود دارد و این هفت متغیر عبارتند از؛ رهبری مخرب، بی‌عدالتی سازمانی، قوانین ناعادلانه، استفاده ابزاری، نگرش منفی، بدبینی سازمانی و نارضایتی شغلی. نتیجه‌گیری: برای این‌که سازمان های دولتی از گزند رفتارهای انحرافی کارکنان در امان باشند، باید به مقوله فرهنگ و فرهنگ‌سازی توجه بیشتری داشته باشند؛ با تقویت شاخص‌های فرهنگی در سازمان ها می‌توان تا حد زیادی سازمان را در برابر این جریان ها حفظ کرد.