تبیین رابطه گردش شغلی (جابه‌جایی) و عملکرد کارکنان با تاکید بر کیفیت، رضایتمندی و نوآوری

زمینه و هدف: امروزه داشتن کارکنان انعطاف‌پذیر، ماهر و چندمهارته شاید برای هر سازمانی و به‌طور کلی برای هر نظامی یک آرزو باشد و فرصتی برای توسعه مهارت و ایجاد انگیزش فراهم آورد. از جمله راهکارهایی که در حوزه منابع انسانی برای داشتن نیروهای ماهر، با انگیزه و خلاق مطرح می‌‌شود، گردش شغلی کارکنان است. این پژوهش با هدف تبیین رابطه گردش شغلی و عملکرد کارکنان ستادپلیس مبارزه با مواد مخدر صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن کارکنان شاغل در پلیس مبارزه با مواد مخدر است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای، ابزار آن فیش برداری و روش گردآوری داده‌ها، میدانی و ابزار آن پرسش‌نامه استاندارد گردش شغلی و عملکرد با مقدار الفای کرونباخ 0.844 است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و تایید آزمون فرضیه‌ها از تحلیل عاملی تاییدی و از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که گردش شغلی به میزان تقریباً 62 درصد از تغییرات متغیر نوآوری را به‌طور مستقیم تبیین می‌کند و از سوی دیگر متغیر گردش شغلی به‌طور مستقیم، به میزان تقریباً 52 درصد بر متغیر رضایتمندی و به میزان تقریبی 56 درصد بر متغیر کیفیت کار تاثیر دارد. نتایج: نتایج پژوهش حاکی از معنی‌دار بودن تاثیر مستقیم گردش شغلی بر متغیرهای عملکرد (نوآوری، رضایتمندی و کیفیت) است.