تاثیر سازمان‌های یادگیرنده بر هوش سازمانی با نقش متغیر میانجی سرمایه فکری

زمینه و هدف: افراد در سازمان‌های یادگیرنده دارای آرمان مشترکی هستند که با تمام وجود به آن اعتقاد دارند و همین امر سبب هم‌سویی انرژی و توان افراد شده و نهایتاً به تحقق اهداف اصلی دانشگاه منجر می‌شود. در این پژوهش، تلاش شد که پیرامون تاثیر سازمان‌های یادگیرنده بر هوش سازمانی  با نقش متغیر میانجی سرمایه فکری (مورد مطالعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب)، شناخت کسب شود و بر اساس چارچوب و مدل مفهومی مورد نظر مورد تحلیل قرار گرفته است.روش‌شناسی: جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب که بالغ بر 120 نفر هستند، تشکیل داده‌اند و حجم نمونه بر اساس سرشماری 120 نفر محاسبه شده است. هم‌چنین در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات از سه پرسش‌نامه استفاده شده است که روایی آن مورد تایید کارشناسان و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ  87 درصد مورد تایید قرار گرفته است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها  از نرم‌افزار اس. پی. اس و لیزرل استفاده شده است که تجزیه‌وتحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از طریق پرسش‌نامه، در دو سطح تجزیه‌وتحلیل توصیفی و تجزیه‌وتحلیل استنباطی، انجام گرفته است.نتایج و یافته‌ها:  طبق نتایج به‌دست آمده از تحلیل‌های آماری، سازمان‌های یادگیرنده بر هوش سازمانی با نقش متغیر میانجی سرمایه فکری تاثیر دارد. محیط یادگیری بر هوش سازمانی  با نقش متغیر میانجی سرمایه فکری تاثیر دارد. فرآیند یادگیری بر هوش سازمانی با نقش متغیر میانجی سرمایه فکری تاثیر دارد. تقویت یادگیری از سوی رهبری بر هوش سازمانی با نقش متغیر میانجی سرمایه فکری تاثیر دارد.