طراحی الگوی رابطه مدیریت فرهنگی با سبک زندگی ایرانی- اسلامی

زمینه و هدف: سبک زندگی ایرانی اسلامی، می‌تواند از عوامل مختلف اثر پذیرد؛ در این میان مدیریت فرهنگی و ابعاد آن نیز به عنوان شاخصی از وضعیت زیستی، روانی و اجتماعی، می‌تواند پیش‌بینی کننده سبک زندگی ایرانی اسلامی باشد. این پژوهش با هدف رابطه مدیریت فرهنگی و سبک زندگی ایرانی اسلامی شهروندان در شهر تهران انجام گرفته است. روش‌شناسی: این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی و پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه شهروندان ساکن در شهر تهران در سال 1395 است که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 620 نفر تعیین شده و شیوه نمونه‌گیری نیز به صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای متناسب با حجم بوده است. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده، برای متغیر سبک زندگی ایرانی اسلامی و پرسشنامه محقق ساخته، برای متغیر مدیریت فرهنگی استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر استفاده از روش‌های آمار توصیفی، از آزمون رگرسیون و الگوی معادلات ساختاری (لیزرل) استفاده شده است. یافته‌ها: بر اساس تحلیل رگرسیونی انجام شده، مولفه‌های متغیرهای مستقل برنامه‌ریزی فرهنگی، سازمان‌دهی فرهنگی، بسیج منابع و امکانات فرهنگی و هدایت و رهبری فرهنگی از ابعاد مدیریت فرهنگی با متغیر سبک زندگی ایرانی اسلامی ارتباط معناداری دارند که در این بین به ترتیب، متغیر برنامه‌ریزی فرهنگی، هدایت و رهبری فرهنگی، سازمان‌دهی فرهنگی و بسیج منابع و امکانات، تغییرات سبک زندگی ایرانی اسلامی را تبیین می‌کنند؛ اما مولفه کنترل و نظارت فرهنگی، توان پیش‌بینی حیطه سبک زندگی ایرانی اسلامی را ندارد. نتیجه‌گیری: بین مدیریت فرهنگی و سبک زندگی ایرانی اسلامی آنان، رابطه معناداری وجود دارد و این رابطه یک رابطه مثبت و ضعیف است؛ همچنین از میان مولفه‌های پنج‌گانه مدیریت فرهنگی، ارتباط برنامه‌ریزی فرهنگی، سازمان‌دهی فرهنگی، بسیج منابع و امکانات فرهنگی و هدایت و رهبری فرهنگی، با متغیر سبک زندگی ایرانی اسلامی رابطه مثبت و مستقیمی داشتند.