توسعه مدل کنترل موجودی فازی با محدودیت‌های احتمالی و امکانی

زمینه و هدف: در اغلب مسائل کنترل موجودی، برخی از پارامترها قطعی، برخی تصادفی و برخی فازی در نظر گرفته می‌شوند. در حالی‌که در واقعیت، متغیرهایی وجود دارند که در عین تصادفی بودن، ماهیت فازی نیز دارند که به آنها متغیرهای تصادفی فازی می‌گویند. مدل پیشنهادی این مقاله، دارای محدودیت‌های انبار و بودجه است. هدف این مقاله، تعیین مقدار تولید و موجودی بهینه هر یک از کالاها به‌منظور حداقل کردن هزینه کل تولید و نگهداری است. روش‌شناسی: این پژوهش از لحاظ ماهیت توصیفی و از لحاظ هدف، توسعه‌ای- کاربردی است. هم‌چنین از لحاظ روش گردآوری داده‌ها اسنادی است. در خصوص روش تجزیه و تحلیل، در مدل برنامه‌ریزی ریاضی مورد نظر، با لحاظ کردن سطوح امکان، محدودیت‌ها غیرفازی شده‌اند. محدودیت بودجه توسط روش برنامه‌ای تصادفی تبدیل به معادل قطعی آن که نه فازی و نه تصادفی است، شده است. سرانجام مدل کنترل بهینه با دو محدودیت قطعی ایجاد شده، توسط اصل کمینه پنتریاگین و شرایط کان-تاکر حل شده است. یافته‌ها: با حل مسئله با استفاده از نرم‌افزار متلب، مقدار حداقل هزینه کل بهینه 473.076 به‌دست آمد. مقدار بهینه تولید کاپشن و کفش در بازه 15 روزه اول به ترتیب 1000 دوجین و 1500 جفت و در بازه 15 روزه دوم 850 دوجین و 1200 جفت محاسبه شد. نتیجه‌گیری: مدل و روش حل پیشنهادی، قابلیت تبیین و حل مسئله کنترل بهینه موجودی وقتی که برخی پارامترها فازی، برخی تصادفی و برخی دیگر نیز تصادفی فازی باشند، دارد. روش به‌کار رفته برای غیر فازی کردن پارامترها و محدودیت‌ها نسبت به بسیاری از روش‌ها از جمله برش α آسان‌تر است.