نقش واسطه‌ای توانمندسازی روانشناختی و کیفیت زندگی‌کاری در ارتباط بین رهبری تحول‌آفرین با عملکرد کارکنان

هدف و زمینه: امروزه منابع انسانی موجود در سازمان‌ها با ارزش‌ترین عامل و مهمترین سرمایه هر سازمان می‌باشد بنابراین بررسی عوامل موثر بر عملکرد سرمایه انسانی در سازمان‌ها از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای توانمندسازی روانشناختی و کیفیت زندگی‌کاری در ارتباط بین رهبری تحول‌آفرین با عملکرد کارکنان بود. روش‌شناسی: تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی-همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری است. در این مطالعه نمونه پژوهش شامل 450 نفر از کارکنان دژبان ناجا در شهر تهران است که با استفاده از روش نمونه‌گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه رهبری تحول‌آفرین، پرسش‌نامه عملکرد کارکنان، پرسش‌نامه توانمندسازی اسپریتزر و پرسش‌نامه کیفیت زندگی‌کاری والتون استفاده شد. به منظور تحلیل و تفسیر فرضیه‌های پژوهش در قالب مدل نظری مورد مطالعه از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده گردید. قابل ذکر است که تحلیل‌های صورت گرفته با استفاده از spss و lisrel تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که رهبری تحول‌آفرین می‌تواند هم به طور مستقیم و هم غیر مستقیم باعث افزایش عملکرد کارکنان گردد. از سوی دیگر کیفیت زندگی و توانمندسازی به طور مستقیم بر عملکرد کارکنان موثرند. نتیجه‌گیری: به طور کلی به نظر می‌رسد که رهبری تحول‌آفرین با ایجاد فضا و شرایط مبتنی بر مدیریت تحول، فضا را برای توانمندسازی و ایجاد کیفیت زندگی‌کاری و در نتیجه افزایش عملکرد کارکنان فراهم می‌سازد.