بررسی نقش واسطه‌ای اعتماد کارکنان در ارتباط بین رهبری خدمت‌گزار و تعهد سازمانی

زمینه و هدف: تعهد سازمانی نوعی نگرش مثبت کارمند است که منجر به اتصال روانی بین کارمند و سازمان می‌شود. ایجاد تعهد سازمانی مستلزم ایجاد و حفظ روابط روانی مداوم بین کارکنان و مدیران سازمان است. یکی از مهم‌ترین نیازهای کارکنان در سازمان، برقراری اعتماد میان آنها و مدیر می‌باشد. وجود سطوح بالای اعتماد در سازمان باعث ایجاد انگیزه‌های درونی در کارکنان خواهد شد. هدف این مطالعه بررسی نقش واسطه‌ای اعتماد سازمانی کارکنان دانشگاه علوم انتظامی ناجا در ارتباط بین سبک رهبری خدمت‌گزار و تعهد کارکنان به سازمان پلیس است. روش‌شناسی: روش تحقیق در این مقاله توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد بررسی شامل 96 نفر از کارکنان صف و ستاد دانشگاه علوم انتظامی ناجا بوده که از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای، افراد انتخاب شدند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از سه پرسشنامه سبک رهبری خدمت‌گزار، اعتماد کارکنان و تعهد سازمانی استفاده شد. پرسشنامه‌ها پس از تعیین روایی و پایایی، بین افراد نمونه توزیع شده و جهت بررسی فرضیه‌های پژوهش و مدل مفهومی پژوهش، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و نرم‌افزار اسمارت.پی.ال.اس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد تعهد سازمانی و اعتماد کارکنان دانشگاه تحت تاثیر مثبت سبک رهبری خدمت‌گزار قرار دارد و رابطه بین اعتماد سازمانی کارکنان و تعهد سازمانی کارکنان مثبت و قابل توجه است. بنابراین لازم است که فرماندهان، مدیران و روسای دانشگاه علوم انتظامی ناجا مفاهیم و مولفه‌های سبک رهبری خدمت‌گزار را برای افزایش تعهد سازمانی و اعتماد کارکنان مورد تاکید قرار دهند.