ساختار سرمایه و سودآوری بانک‌های ایران: تبیین نقش تعدیل کنندگی فرایندهای حاکمیت شرکتی، محدودیت مالی، اندازه و فشردگی‌سرمایه

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین تصمیمات مالی، تصمیم درباره چگونگی تامین منابع مالی مورد نیاز، به‌گونه‌ای است که با توجه به خطرپذیری، هزینه سرمایه شرکت کاهش یابد و ارزش شرکت و ثروت سهامداران افزایش یابد. هدف از ارائه این پژوهش، بررسی رابطه میان ساختار سرمایه و سودآوری بانک‌های ایرانی و تبیین نقش فرایندهای حاکمیت شرکتی، محدودیت مالی، اندازه و فشردگی سرمایه بر این رابطه است. روش‌شناسی: در این پژوهش، دو فرضیه علمی طراحی و نمونه آماری شامل همۀ بانک های پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار برای یک دوره هفت‌ساله، از سال 1394 تا 1388 است. اطلاعات مورد نیاز از نرم‌افزار «ره‌آوردنوین» و دیتابیس شرکت «تدبیر پرداز» استخراج شده است و برای آزمون فرضیه‌ها، روش داده‌های پانلی نامتوازن رگرسیون خطی چندگانه مورد استفاده قرار گرفت؛ همچنین برای تحلیل توصیفی داده ها و آزمون فرضیات و استخراج مدل رگرسیون از نرم افزار eviews استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از بررسی‌های آماری و معادلات رگرسیون چند متغیره حاکی از این است که رابطه مثبت و معناداری بین ساختار سرمایه با سودآوری و نسبت سود به فروش بانک‌های بورس تهران وجود دارد. یافته‌ها همچنین بیان کننده آن است که متغیرهای اندازه و فشردگی سرمایه بانک، اثر مثبت و معناداری بر رابطه بین ساختار سرمایه با سودآوری و نسبت سود به فروش بانک‌های بورس تهران دارند. نتایج: بر اساس یافته‌های این پژوهش و وجود رابطه مثبت و معنادار بین ساختار سرمایه با سودآوری، نسبت سود به فروش، اندازه و فشردگی سرمایه بانک‌های بورس تهران وجود دارد می‌توان نتیجه گرفت که هر چه اهرم مالی بانک افزایش باید، سودآوری بانک و نسبت سود به فروش بانک افزایش می‌یابد. همچنین هر چه اندازه بانک بزرگتر باشد تاثیر اهرم مالی بر سودآوری و نسبت سود به فروش بیشتر است و فشردگی بیشتر سرمایه، این رابطه را تشدید می‌کند.