بررسی رابطه بین توانمندسازی نیروی انسانی و نشاط سازمانی در کارکنان فرماندهی هواپیمایی ناجا

زمینه و هدف: انجام بهتر وظایف و ماموریت‌ها در سازمان‌های نظامی- با توجه به ساختار سلسله‌مراتبی آن- نیازمند نشاط در این‌گونه سازمان‌ها است؛ بنابراین شناسایی عوامل ایجاد نشاط سازمانی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. از این رو، این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین متغیرهای توانمندسازی نیروی انسانی و نشاط سازمانی انجام شده است. روش‌شناسی: این تحقیق از نظر ماهیت جزو تحقیقات کاربردی بوده و با استفاده از روش همبستگی صورت پذیرفته است. با توجه به جامعه آماری که کل کارکنان هواپیمایی ناجا است؛ با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان و کرجسی تعداد 242 نفر از کارکنان هوا ناجا انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه توانمندسازی روان‌شناختی و نشاط سازمانی (محقق ساخته) است؛ داده‌های جمع‌آوری شده نیز توسط نرم‌افزار لیزرل و با استفاده از آزمون رگرسیون مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته‌است. یافته‌ها: با توجه به نتایج حاصله و آزمون‌های به کار برده شده در این تحقیق، مشخص شد که بین توانمندسازی روان‌شناختی و نشاط سازمانی در بین کارکنان هوا ناجا، رابطه‌ی معنادار در سطح اطمینان 95 درصد وجود دارد و همچنین در بین مولفه‌های توانمندسازی؛ خوداثربخشی با ضریب 0.411، دارای بیشترین تاثیر و پذیرفتن شخصی نتیجه با 0.96 دارای کمترین تاثیر است. نتیجه‌گیری: با توجه به تحقیق انجام شده و تجزیه تحلیل داده‌های تحقیق که بر روی 242 نفر از کارکنان هوا ناجا انجام شد؛ به این نتیجه می‌رسیم که بین توانمندسازی و نشاط سازمانی و همچنین بین تمامی زیرمولفه‌های توانمندسازی با نشاط سازمانی، رابطه‌ی معناداری دارد و در مجموع ضریب همبستگی توانمندسازی 0.183 است.