طراحی الگوی اندازه گیری سرمایه فکری در سازمان های فرهنگی دولتی ایران

سرمایه فکری دانشی است که می تواند تولید ارزش کند. امروزه توجّه به سرمایه های فکری، رویکردی است که ابزار تحقّق کارایی و کارآمدی را در اختیار مدیران بخش دولتی می گذارد و از این رو مولفه های ناملموس مورد توجّه شدید در بخش دولتی قرار گرفته است، علیرغم این میزان اهمّیت، سرمایه فکری در سازمان های دولتی به ندرت جایگاه خود را یافته است و  تا کنون تعداد کمی از سازمان های دولتی برای اندازه گیری و مدیریت و گزارش دارایی های ناملموس خود تلاش کرده اند .این تحقیق در پی ارائه مدلی برای اندازه گیری و ارزیابی سطح سرمایه های فکری در سازمان های فرهنگیدولتی کشور و آزمون مدل از طریق ارزیابی سرمایه های فکری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان بزرگترین و اصلی ترین سازمان متولی فرهنگ در ایران می باشد، تا از این رهگذر در جهت مدیریت هر چه بهتر این سرمایه ها گام برداشته شود.در این تحقیق پس از مروری بر ادبیات سرمایه های فکری و به خصوص مدل های اندازه گیری و ارزیابی سرمایه فکری در سازمان های دولتی، مدل اولیه تحقیق طراحی شد، با استفاده از تکنیک گروه کانونی و دلفی و استفاده از نظرات خبرگان شاخص های مدل تعدیل و اصلاح شدند و پرسشنامه حاصله در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مورد آزمون قرار گرفت.تجزیه و تحلیل یافته های حاصله از پیمایش، فرضیه های تحقیق و روایی مدل ارائه شده برای اندازه گیری و ارزیابی سرمایه های فکری سازمان های فرهنگیدولتی را مورد تایید قرار داد.

Designing an Intellectual Capital Measuring Model for Iranian Cultural Public Organizations

Intellectual capital is a knowledge that can create value. Nowadays, attention to intellectual capital is an approach that provides instrument for efficiency and effectiveness fulfilment for public departments' managers and hence, intangible elements are paid attention intensively in public departments, in spite of the emphasis, there is a place for intellectual capital in public organizations hardly ever and so far, a few number of public organizations attempts to measure, manage and report their intangible assets. To deal with managing these capitals better, this research intends to present a model for measuring and evaluating intellectual capitals level in Iranian public cultural organization and testing the model through evaluating intellectual capitals in the ministry of culture and Islamic guidance as the largest and main organization, custadian of culture in Iran. In this study, the research primary model was designed after a review on intellectual capital literature and particularly measurment models and evaluation of intellectual capital in public organizations, then by using focus group and delphi techniques and ideas of a panel of experts, model's criteria were adjusted and reformed and the resulted questionnaire was examined in the ministry of culture and Islamic guidance. Findings analysis confirmed research hypotheses and the validity of presented model for meadsuring and evaluating intellectual capital in public cultural organizations.