بررسی راهکارهای ارتقای قابلیت‌پذیری سیاسی، اجتماعی، اداری و فنی خط‌مشی‌ های عمومی کشور با استفاده از رویکرد خط‌مشی ‌گذاری مبتنی بر شواهد

هدف مطالعۀ حاضر، بررسی راهکارهای ارتقای امکان‌پذیری و قابلیت‌پذیری سیاسی، اداری، اجتماعی و فنی خط‌مشی‌های عمومی دولت در حوزۀ آموزش عالی کشور با استفاده از رویکرد خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد است. از لحاظ روش‌شناسی تحقیق حاضر جزء تحقیقات پیمایشی (غیر آزمایشی) بوده و اطلاعات تحقیق با  استفاده از پرسشنامه گردآوری شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده‌های گردآوری شده از 140 خط‌مشی‌گذار و کارشناس حوزۀ آموزش عالی کشور نشان می‌دهد که استفاده از شواهد آماری در تدوین، اجرا و ارزیابی خط‌مشی‌های دولت در حوزۀ آموزش عالی، سبب بهبود قابلیت‌پذیری و امکان‌پذیری سیاسی، اجتماعی، اداری و فنی این خط‌مشی‌ها می‌شود و به روز نبودن آمارها و اطلاعات، دسترسی سخت به آمارها و اطلاعات، عدم انتشار به موقع آمارها، قابل فهم نبودن آمارهای تولید شده، عدم امکان مقایسۀ آمارهای موجود با آمارهای قبلی و ... از ‌مهم‌ترین مسائل و مشکلات به کارگیری رویکرد خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد آماری است.

Investigation of Solutions to Improve the Political, Social, Administrative and Technical Feasibility of Public Policies Through Evidence-based Policy Making Approach

The purpose of this study is to investigate solutions to improvement of social, political, technical and administrative feasibility and assessment of the government's public policies in area of high education through evidencebased policy making approach.  In terms of methodology, this study is a survey (nonexperimental) one. The data was collected through a questionnaire. Results from analysis of collected data from 140 policy makers and higher education experts revealed that utilizing statistical evidence in compiling, executing and evaluating the government's policies in area of higher education makes improvement of political, technical and administrative feasibility and assessment of these policies. Moreover, lack of uptodated information and statistical evidence, difficult access to them, lack of ontime statistics' broadcasting, incomprehensible produced statistics, and lack of possibility of comparing available statistic with previous ones and etc. are the most important problems and difficulties of utilizing statistical evidencebased policy making approach.