سنجش قابلیت تبدیل موسسات دانشگاهی به سازمانهای یادگیرنده

تحقیق حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع کاربردی است که با هدف سنجش قابلیت نهادهای دانشگاهی برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده انجام شده است. بدین منظور الگوی سیستمی مارکوارت شامل پنج زیرسیستم یادگیری، سازمان، افراد، دانش و فنّاوری، مورد استفاده قرار گرفت. فرضیه‌های پژوهش با استفاده از این پنج زیرسیستم طراحی شد. به منظور گردآوری داده‌ها، از روش پیمایش و پرسشنامه بسته با مقیاس هفت‌رتبه‌ای لیکرت استفاده شد.. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که تنها شاخص ‌«توسعه شایستگی‌های کارکنان» از زیرسیستم «افراد» تا حدودی در دانشگاه مورد توجه قرار می‌گیرد. از طرفی، میانگین کل یادگیری سازمانی در دانشگاه، کمتر از حداقل قابل قبول است. در انتها، برای نیل به الگوی مطلوب سازمان یادگیرنده در کاهش شکاف بین دانشگاه مالک‌اشتر و الگوی مطلوب سازمان یادگیرنده، پیشنهادهایی ارایه شده است.