تبیین مدل تصمیم‌گیری شهودی در فضای عدم قطعیت ناشی از نوآوری (مور مطالعه:شرکت‌های دانش‌بنیان)

تصمیم‌گیری در شرکت‌های نوآور و دانش‌بنیان با توجه به عدم وجود ساختار و منابع لازم از یک‌سو و تاثیرگذاری تصمیم‌ها بر سازمان از سوی دیگر، دارای اهمیت ویژه‌ای است. عدم قطعیت در فضای کسب‌وکار شرکت‌های نوپا و مبتنی‌بر فناوری بسیار عمیق است و این عدم قطعیت باعث می‌شود که تصمیم‌گیران به صورت ناخودآگاه از شهود در تصمیم گیری استفاده نمایند. هدف از این پژوهش مطالعه و شناخت توصیفی تصمیم گیری شهودی در شرکت‌های فناور و دانش‌بنیان بوده است. با توجه به ماهیت شهود، روش به کار گرفته شده در این پژوهش، کیفی (داده بنیان) و براساس تحلیل مصاحبه‌های صورت گرفته بوده است. نتایج حاکی است که شواهد کافی درخصوص استفاده تصمیم‌گیران شرکت‌های دانش‌بنیان از شهود در فضای عدم قطعیت وجود دارد و اطلاعات و زمان عوامل علی ایجاد عدم قطعیت هستند. علاوه‌بر این مشخص شد که تجربه و شهود رابطه نزدیکی باهم دارند و الگوهای ذهنی و کنجکاوی متغیرهای مرتبط با آنها هستند. محیط ناپایدار کسب‌وکار نیز نقش عامل زمینه‌ای را تصمیم‌گیری شهودی ایفا می‌نماید. افزایش سرعت تصمیم گیری، خلاقیت و کاهش احساس پشیمانی از پیامدهای مثبت و افزایش خطاهای تصمیم‌گیری نیز از پیامدهای منفی استفاده از شهود هستند.