تعیین اولویت احیاء بافت های فرسوده شهری با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره (نمونه: محله سرشور مشهد)

شهر مشهد به عنوان دومین شهر پرجمعیت ایران با 2245 هکتار بافت فرسوده شهری که یک سیزدهم مساحت شهر را شامل میشود، با معضلی بزرگ برای احیا این بافت مواجه می‌باشد. محله سرشور مشهد که در محدوده اطراف حرم مطهر امام رضا(ع) قرار گرفته، با وسعتی حدود 61 هکتار و شامل 2166 قطعه است. هدف پژوهش، اولویت‌بندی قطعات محله سرشور برای احیاء می‌باشد تا جهت‌دهی مناسبی برای دستگاه های متولی، ساکنین و سرمایه‌گذاران وجود داشته باشد. روش تحقیق، توصیفی/ تحلیلی است و برای رسیدن به هدف، پنج شاخص قدمت، تعداد طبقات، کاربری، مصالح و دوام، انتخاب و از طریق برداشت میدانی از محدوده جمع‌آوری گردید. برای تعیین وزن هر یک از معیارها و زیر معیار ها، تعداد 50 عدد پرسشنامه در دو مرحله از متخصصان این حوزه گردآوری و سپس این اوزان یکسان برای هر یک از معیارها و زیر معیار ها به همراه اطلاعات برداشت شده، به صورت جداگانه در مدل های تحلیل سلسله مراتبی، تحلیل شبکه ای، فازی و همپوشانی وزنی در نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی وارد و اجرا شد که خروجی نهایی نقشه ها به صورت قطعاتی با بیشترین تا کمترین اولویت جهت احیاء به تفکیک هر مدل و کاربری طبقه‌بندی گردید. نتایج حاصل از پژوهش بیان گر آن است که در محله سرشور اولویت اول احیا، قطعات با کاربری مسکونی (52 قطعه) و در مرحله بعد قطعات با کاربری تجاری/ اداری (132 قطعه) قرار دارد. همچنین مشخص گردید که مدل های تصمیم‌گیری چند معیاره جهت تعیین اولویت احیا قطعات بافت های فرسوده شهری کارایی داشته و مدل فازی در مقایسه با سایر مدل های مورد بررسی دقت بیشتری دارد.