بررسی محدودیت‌های ژیومورفولوژیک توسعه فیزیکی و مکان یابی جهت های توسعه آینده شهر سنقر

در طول قرن بیستم، همراه با رشد سریع شهرنشینی و توسعه وسیع حمل و نقل ماشینی، هجوم انبوه مردم به شهرها، سرازیر شده است. توسعه شهری بدون توجه به عوامل طبیعی محدود کننده، باعث بروز بسیاری از مسایل خواهد شد. این مطالعه با هدف شناخت محدودیت‌های ژیومورفولوژیک توسعه فیزیکی شهر سنقر و مکان یابی مناسب آن در توسعه آینده انجام شده است. برای رسیدن به این هدف، از نقشه توپوگرافی، زمین شناسی، کاربری اراضی، داده های سازمان هواشناسی، منابع کتاب خانه ای و تحقیقات میدانی بهره گرفته شده است. با استفاده از مدل رقومی ارتفاع (dem) 1:25000 اطلاعات مربوط به شیب، جهت شیب، طبقات ارتفاعی منطقه مورد مطالعه به دست آمده است. سپس، با استفاده از 8 شاخص بر اساس مدل فازی در نرم افزار arc gis اقدام به پهنه بندی زمین برای توسعه فیزیکی شهر سنقر شده است. پس از آماده سازی و استاندارد سازی لایه ها عمل ضرب و جمع فازی بر آنها اعمال شده است. نتایج حاصل از ضرب فازی نشان داد که 4 درصد منطقه (5/14 کیلومتر مربع) در پهنه کاملاً مناسب، 5 درصد منطقه (21 کیلومتر مربع) در پهنه مناسب و 91 درصد (390 کیلومتر مربع) در محدوده کاملاً نامناسب قرار دارد. عمده مناطق مناسب و کاملاً مناسب منطقه به طرف غرب شهر سنقر و گسترش به سمت روستاهای شورآباد در مسیر جاده سنقر به سطر قرار دارد.