بررسی تاثیر ویژگی‌های محیط مصنوع شهری (با تاکید بر اختلاط کاربری اراضی) برسلامت عمومی شهروندان – مطالعه شهر مشهد

این پژوهش به دنبال بررسی چگونگی تاثیر اختلاط کاربری اراضی به عنوان یکی از مولفه های محیط مصنوع بر سلامت عمومی افراد در شهر مشهد می باشد. نوع پژوهش، کاربردی توسعه ای است و در زیر مجموعه پژوهش های موردی، پیمایشی و همبستگی جای می گیرد. برای سنجش اختلاط کاربری از روش های هرفیندال هریشمن، فرانک و آنتروپی شانون استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق، شهروندان 25 سال به بالای شهر مشهد و حجم نمونه برابر با 1022 نمونه می باشد. داده های مورد نیاز از 16 محله شهر مشهد گردآوری گردید. نتایج پژوهش نشان داد که  که در محلات مورد مطالعه این انتظار که اختلاط کاربری اراضی بتواند تاثیرات مثبتی را سلامت عمومی افراد و همچنین فعالیت بدنی و پیاده روی شهروندان داشته باشد، محقق نگردید. بر مبنای یافته ها، رابطه ی معنی داری میان اختلاط کاربری اراضی با فعالیت بدنی و پیاده روی روزانه افراد وجود ندارد و در سوی مقابل نتایج نشان داد که رابطه ای معنی دار اما معکوسی میان اختلاط کاربری اراضی با سلامت عمومی افراد مشاهده گردیده است، بدین معنی که با افزایش امتیاز اختلاط کاربری اراضی در محلات هدف، از کیفیت سلامت عمومی افراد کاسته شده است. با توجه به نتایج متفاوت این پژوهش با نتایج پژوهش های بین المللی که عمدتاً در شهرهای کشورهای پیشرفته غربی انجام شده است و همچنین فقر جدی مطالعات بومی تجربی و جدید بودن پژوهش های مرتبط با برنامه ریزی سلامت شهری در ایران، قطعاً نمی توان نتایج این پژوهش را به سایر شهرهای ایران تعمیم داد و ضروری است که مطالعات تجربی بیشتری در خصوص شهرهای ایران انجام پذیرد.

Exploring the Impacts of Urban Built Environments Characteristics on the Public Health of Citizens with an Emphasis on Land Use Mix (Case Study: Mashhad City)

This study seeks to investigate the effect of land use mixing as one of the components of the artificial environment on the general health of people in Mashhad. The type of research is applieddevelopmental and falls under the category of case studies, survey and correlation. HerfindahlHerschmannFrank and Shannon entropy methods were used to measure user mixing. The statistical population of the study includes 25 yearold citizens and older in Mashhad and the sample size is equal to 1022 samples. The required data were collected from 16 neighborhoods of Mashhad. The results showed that in the studied areas, the expectation that land use mixing could have positive effects on the general health of individuals as well as physical activity and walking of citizens had not been materialized. Based on the findings, there was no significant relationship between land use mixing with physical activity and daily walking. In contrast, the findings showed a significant but negative correlation between land use mixing with public health. This means that by increasing the land use mixing score in the target areas, the quality of public health would decrease. In fact, given the different results of this research compared to the international findings mainly about the cities of developed western countries and the serious lack of experimental local studies and the novelty of research related to urban health planning in Iran, the results of this study should never be generalized to other cities in Iran, and it is thus necessary to conduct some more empirical studies on Iranian cities.