تحلیل نقش تفاوت‌های مکانی- فضایی در احساس نشاط شهروندان اهواز

شهر اهواز با چالش های محیطی و تفاوت های مکانی فضایی(نابرابری فضاهای نشاط آفرین) اثرگذاری در وضعیت نشاط شهروندان روبروست. تفاوت های مکانی و احساس نشاط شهروندان از مهمترین متغیرهای مورد بررسی این پژوهش هستند. برنامه ریزی عدالت محور و کاهش نابرابری های مکانی و فضایی در برخورداری از فضاهای نشاط آفرین مهم ترین پیشنهاد این پژوهش است. پژوهش حاضر نظریکاربردی و به لحاظ روش شناسیتوصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل شهروندان اهواز (اعم از زن و مرد) در محدوده سنی 15 سال به بالا است که برابر با 887280 نفر از کل جمعیت شهر اهواز است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 385 نفر و روش نمونه گیری نیز تصادفی ساده و پرسش نامه ها در شش محله منتخب تکمیل گردید. تحلیل داده ها با روش های آماری از جمله میانگین پاسخ ها، رگرسیون خطی، آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس یک راهه و نرم افزارarcgis انجام شده است. بر اساس نتایج، سطح نشاط شهروندان اهوازی، پایین تر از حد میانگین و مطلوب است. میان دو گروه زنان و مردان شهر اهواز از نظر سطح نشاط تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین گروه های سنی از نظر سطح نشاط تفاوت معنادار وجود دارد. تفاوت سطوح مکانی در تفاوت سطح نشاط شهروندان در محله های مختلف شهر اهواز نقش دارد و سطح نشاط شهروندان از مکان ها و محله های با سطوح بالاتر به سمت مکان ها و محله های سطوح پایین تر متغیر و سیر نزولی دارد. در واقع تفاوت ها و نابرابری های فضایی و مکانی منجر به نابرابری سطح نشاط در بین شهروندان می شود و توزیع نشاط در بین شهروندان بر اساس تفاوت های مکانی دارای یک الگوی عادلانه نیست.

Analyzing the Role of Local-Spatial Differences in the Sense of Happiness among the Citizens of Ahvaz

As Ahvaz faces environmental challenges and localspatial diffrences (inequality of uplifting spaces), this affects its citizens’ happiness. Local diffrences and citizens’ sense of happiness are the main variables of this study. Generally, justic planning and reducing local and spatial diffrences to benefit happiness spaces are the main suggestions of the study. This study is of the theoriticalapplied type following a descriptiveanalytic methodology. The statistical population of the study includes the citizens of Ahvaz (both men and women) in the age range of 15 years and above, which is equal to 887,280 people in the total population of Ahvaz. The sample size is 385 citizens of the city based on Cochran’s formula and the sampling method used is simple random. The questionnaires used in this study were completed in six selected neighborhoods. Data analysis was performed by statistical methods including mean responses, linear regression, independent ttest and oneway ANOVA and ArcGIS software. According to the results, the happiness level of the citizens of Ahvaz is lower than average.in addition, there was no significant difference found between the two groups of males and females in Ahvaz in terms of happiness level, but there was a significant difference between the age groups in terms of happiness level.The difference in spatial levels plays a role in the difference in the happiness level of citizens in different neighborhoods of Ahvaz City; in fact, the happiness level of citizens varies and decreases from places and neighborhoods with higher levels to places and neighborhoods of lower levels. In other words, local and spatial differences and inequalities lead to inequity in the level of happiness among the citizens, and the distribution of happiness among the citizens based on spatial differences does not have a fair pattern.