شاخص‌های مسکن در ایران و جهان و تاثیر شهر هوشمند بر آن

مسکن یکی از مهم‌ترین مسائل جامعه شهری می‌باشد.از یک‌سو، روشن است که داشتن برنامه‌ای سازماندهی‌شده در این بخش، نیازمند شناخت درست و تجزیه‌وتحلیل است، از سوی دیگر یکی از نظریه‌هایی که در دهه‌های اخیر برای مواجه با معضلات شهری نمود پیداکرده است، نظریه شهر هوشمند است. هدف از پژوهش بررسی شاخص‌های مسکن در ایران و جهان و تاثیرات شهر هوشمند بر این شاخص‌ها است. پژوهش از نوع کاربردی است و با رویکردی کیفی به بررسی شاخص‌های مسکن در ایران و جهان با استفاده از داده‌پردازی به روش اسنادی و کتابخانه‌ای پرداخته است. سپس از شیوه تحلیل محتوا برای دست‌یابی به داده‌ها و تحلیل آن‌ها به‌منظور تبیین اهداف مطالعات استفاده ‌شده است و با مقایسه شاخص‌ها مسکن در ایران و جهان و تاثیراتی که شهر هوشمند بر این موارد دارد، یافته‌های پژوهش شکل‌گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هوشمند شدن شهرها در برخی از شاخص های مسکن تاثیرگذار است (مواردی نظیر کار و خرید از راه دور در شهر هوشمند نیاز به افزایش مساحت و تعداد اتاق و سایر شاخص های کالبدی را در یک مسکن شهری افزایش می دهد، کاربری مختلط و استفاده از سیستم های الکترونیک می تواند در افزایش و یا کاهش قیمت مسکن به عنوان یک شاخص اقتصادی تاثیرگذار باشد، همچنین استقلال واحدها در شهر هوشمند سبب کم شدن روابط همسایگی که از شاخص های اجتماعی مسکن است می شود)، لذا می‌بایست در سیر برنامه‌ریزی شهری، مواردی نظیر هوشمند شدن شهرها و متعاقب آن، تاثیراتی که بر سایر ابعاد و مولفه‌های شهری دارند را نیز در نظر گرفت.