تحلیلی بر تاثیر کاربری اراضی بر هویت بخشی به محله (نمونه موردی: محله تلگرد شهر مشهد)

امروزه کمبود عناصر هویت‌بخش در یک محله منجر به عدم ارتباط بین شهروندان، از بین رفتن تعاملات اجتماعی و درنهایت نیز منجر به از بین رفتن حس تعلق به محیط شهری می‌شود. این عناصر را بر اساس نوع می‌توان شامل عناصر کالبدی عملکردی و معنایی به‌شمار ‌آورد. بر این اساس مطالعه پیش رو سعی دارد تاثیر کاربری اراضی بر هویت‌بخشی به محله تلگرد واقع در منطقه4 شهرداری مشهد را مورد سنجش قرار دهد. این محله از گذشته به‌عنوان مرکز تولید جارو در شهر مشهد محسوب می‌شده است به گونه‌ای که 150 کارگاه جاروبافی در این محدوده فعالیت داشته‌اند و کلیه نیازهای شهر را تامین می‌کرده‌اند. روش مطالعه توصیفی تحلیلی است و شیوه جمع‌آوری داده‌ها مبتنی بر پرسشنامه است. حجم نمونه با استفاده از نرم‌افزار gpower و با توجه به جمعیت محله (27328 نفر)، 377 نفر برآورد شده است. داده‌ها با نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون‌های خی‌دو، فریدمن، تائوبی‌کندال و پیرسون مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته‌اند. این مطالعه نشان داد که عناصر هویت محله در شرایط فعلی از نظر ساکنین، کارگاه‌های جاروبافی و کاربری مذهبی (مسجد جوادالائمه) است به گونه‌ای که ارتباط معناداری میان حضور کارگاه‌های جاروبافی، حس تعلق و هویت به محله تلگرد وجود دارد. این درحالی است که تعداد این کارگاه‌ها در شرایط فعلی روبه کاهش است. این کارگاه‌ها امروزه نیز باعث تمایز محله، ایجاد اشتغال و عامل همبستگی اجتماعی در محله شده است. با این که کارگاه‌های جاروبافی برطرف کننده نیاز شهر هستند ولی از نظر هویت‌بخشی فیزیکی نیازمند توجه بیشتر در برنامه‌ریزی‌های شهر و همچنین مرمت می باشند.