Hugo’nun Sefiller’inde Yapay Cehennem

Victor hugo’nun ünlü romanı sefiller, çok geniş bir çerçeve içinde, toplum hayatının gerçekçi sahnelerini, insan ruhunun en derin duygularıyla birleştiren büyük bir edebî anıttır. acılarla dolu karanlık bir dünyadan uzaklaşıp, özgür ve aydınlık bir dünyaya kavuşmak isteyen zavallı insanların öyküsüdür. hugo, içinde yaşadığı yüzyılın toplumsal kuralları ve yasalarının yarattığı sorunları, yapay bir cehennem imgesiyle tasvir ederek betimler. romantizmin öncüsü olan yazar, yeryüzündeki bilgisizlik ve yoksulluk yüzünden erkeğin alçalmasını, kadının ve çocuğun yeteneklerinin yok olmasını, kalp sızlatıcı sahneleri kendi anlatım tarzıyla destekleyerek mükemmel bir sanat eseri yaratır. yazar, dönemin haksız adalet sistemi ve politik hayatını, yaşanmış cehennemî acılar olarak görür. hugo’ya göre, devlet yönetiminin toplumsal, siyasi ve ekonomik haksızlıkları olduğu sürece, yeryüzünde insanların acıları da var olacaktır.