ارزیابی کارکردهای عصب شناختی اجرایی در افراد نوازنده و غیر نوازنده

مقدمه: نواختن ابزار موسیقی مستلزم هماهنگی حرکتی بالا، یکپارچگی حسی و همکاری میان مناطق مختلف مغز است که بر عملکردهای شناختی اثرگذار است. هدف از این مطالعه ارزیابی کارکردهای عصب شناختی اجرایی در افراد نوازنده و غیر نوازنده بود. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی و علّی -مقایسه ای می باشد. 120 نفر از طریق روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به دو گروه نوازنده (60 نفر) و غیر نوازنده (60 نفر) تقسیم شدند. همه افراد پرسشنامه نارسایی کنش وری اجرایی بارکلی و انعطاف پذیری شناختی را تکمیل نمودند. یافته ها: نتایج ما نشان داد که افراد غیر نوازنده انعطاف پذیری و کارکردهای اجرایی ضعیف تری در مقایسه با افراد نوازنده داشتند. همچنین نوازندگانی که برای مدت طولانی تری تمرین داشتند و در سنین پایین تر آموزش خود را شروع کردند نمرات بالاتری در انعطاف پذیری شناختی و کارکردهای اجرایی داشتند. نتیجه گیری: این داده ها نشان می دهد که آموزش و تمرینات موسیقی می تواند نقش مهمی در ارتقاء سطوح کارکردهای عصب شناختی داشته باشد.