آمیلوئید بتا و تائو: از فیزیولوژی تا پاتولوژی در بیماری آلزایمر

مقدمه: بیماری آلزایمر به عنوان شایع ترین بیماری تحلیل برندۀ عصبی وابسته به سن، دو درصد از جمعیت های سالخوردۀ عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد. پلاک های آمیلوئیدی و کلاف های رشته ای داخل نورونی دو نشانۀ اصلی بیماری آلزایمر هستند که معمولاً با آنژیوپاتی آمیلوئید در مغز در ارتباط هستند. عدم تعادل بین تولید آمیلوئید بتا از پروتئین پیش ساز آمیلوئید و حذف آن از مغز عامل اصلی تجمع آمیلوئید بتا و بیماری زایی آن است. تجمعات داخل نورونی آمیلوئید بتا منجر به تخریب سیستم آندولیزوزومی اتوفاژی و به دنبال آن تشکیل واکوئل های اتوفاژی و میتوکندری های آسیب دیده در نورون ها می شود. همچنین مطالعات نشان داده است که تداخل شدیدی بین آمیلوئید بتا و پروتئین های تائو وجود دارد. تجمعات آمیلوئید بتا در داخل و خارج نورون ها و تائو هایپرفسفریله داخل نورونی، تحلیل خارهای دندریتی و تخریب سیناپس را موجب می شوند که در نهایت منجر به از دست دادن حافظه در بیماران آلزایمری می گردد. پلاک های آمیلوئیدی در مراحل اولیۀ بیماری آلزایمر در قشر جدید و هیپوکامپ شناسایی می شوند با تغییر بیماری آلزایمر از مرحلۀ پیش بالینی به مرحلۀ بالینی، به سایر نواحی مغز گسترش می یابند. دیگر عوامل پاتولوژی مانند التهاب ایجاد شده با واسطۀ گلیا و مرگ نورون ها در بیماری آلزایمر منجر به کاهش در عملکرد های عصبی و در نتیجه اختلالات شناختی می شود. نتیجه گیری: درک بهتر مکانیسم های سلولی و مولکولی دخیل در بیماری آلزایمر و شناسایی نشانگر های زیستی حساس و اختصاصی می تواند نقش مهمی را در تشخیص اولیه، کنترل پیشرفت و درمان های موثر بیماری آلزایمر ایفاء نماید. در این مطالعه ما به بررسی جدیدترین یافته ها در مورد پاتوفیزیولوژی آمیلوئید بتا و پروتئین های تائو و نقش آن ها در بیماری زایی بیماری آلزایمر و همچنین اهمیّت آن ها به عنوان اهداف درمانی می پردازیم.

Amyloid Beta and Tau: from Physiology to Pathology in Alzheimer’s Disease

Introduction: Alzheimer rsquo;s disease (AD), as the most common agerelated neurodegenerative disease, affects 2% of general elderly populations. Amyloid plaques and neurofibrillary tangles are two main hallmarks of AD that are usually associated with cerebral amyloid angiopathy. Imbalance between A beta; production from an amyloid precursor protein and its removal from the brain is the main cause of A beta; accumulation and its pathogenesis. Intraneuronal A beta; aggreagates result in endolysosomalautophagic dysfunctions followed by formation of authophagic vacuoles and damaged mitochondria in neurons. Studies have also shown that there is an intense crosstalk between A beta; and tau proteins. A beta; aggregates inside and outsides of neurons and intraneuronal hyperphosphorylated tau induce dendritic spines collapse and synaptic degeneration, which finally lead to memory loss in AD patients. The amyloid plaques at early stages of AD are detected in the neocortex and hippocampus which extended to the other brain areas associated with conversion from preclinical to symptomatic AD. Other pathologic factors, such as gliamdiated inflammation and neuronal death, in AD lead to decrease in neuronal functions leading to cognitive impairments. Conclusion: The better understanding of cellular and molecular mechanisms involved in AD and identifying sensitive and specific biomarkers can play main roles in early diagnosis, controlling the progression, and effective treatmnents of AD. In this study, we review the latest findings on pathophysiology of A beta; and tau proteins and their roles in pathogenesis of AD as well as their importance as targets for treatment of AD.