راهکارهای سلول درمانی در ترمیم آسیب طناب نخاعی: مزایا و معایب

مقدمه: توانایی ترمیم سیستم عصبی مرکزی در آسیب های تروماتیک و غیرتروماتیک بسیار محدود است. آسیب طناب نخاعی رایج ترین آسیب های تروماتیک در سیستم عصبی مرکزی است. درمان های سلولی برای ترمیم وضعیت بیماری های تحلیل برندۀ عصبی سیستم عصبی مرکزی توسط انواع مختلفی از سلول های بنیادی آزمایش شده است. رویکردهای سلول درمانی بر روی هدف پاتوفیزیولوژی آسیب طناب نخاعی به ویژه برای جایگزینی سلول های نورونی و گلیال از دست رفته، فراهم کردن یک محیط رشد مناسب تر و خنثی کردن مولکول های مهاری متمرکز شده است. سلول های اجدادی/بنیادی عصبی، پیش سازهای گلیال، سلول های غلاف گلیال بویایی، سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های شوان معمولاً به عنوان پیوند سلول های اجدادی در مطالعات تجربی آسیب طناب نخاعی مورد استفاده قرار می گیرند که ممکن است شامل برخی مزایا و معایب باشند. نشان داده شده است که پیوند سلولی در مدل های حیوانی برخی از بیماری های عصبی اثرات مثبت داشته است. با این حال، محدودیت های بالقوه و برخی نگرانی ها راجع به ایمنی سلول درمانی سنجیده شده است. نتیجه گیری: سلول های بنیادی مختلف کاندید برای سلول درمانی ممکن است در آسیب نخاعی تاثیرات درمانی مثبتی را فراهم کنند. این سلول ها دارای برخی مزایا و معایب هستند. در میان این سلول ها، به خوبی تمایز سلول های پرتوان القایی و مشتقات آن ها در شرایط آزمایشگاهی می تواند به عنوان یک منبع اتولوگ در بیماران با آسیب طناب نخاعی استفاده شود.

Cell Therapy Strategies in the Repair of Spinal Cord Injury: Pros and Cons

Introduction: The regeneration capacity of the central nervous system (CNS) is very limited in the traumatic and nontraumatic injuries. Spinal cord injury (SCI) is the most common traumatic injuries in the CNS. Cell therapies have been tested to repair the neurodegenerative conditions of the CNS by different type of stem cells. Cell Therapy approaches focused on targeting the pathophysiology of SCI, in particular to replace lost neuronal and/or glial cells, provide a more favorable growth environment and neutralize inhibitory molecules. Neural stemrogenitor cells, glial precursors, olfactory ensheathing glial cells, mesenchymal stem cells, and Schwann cells are commonly used as the traditional cell transplants in experimental SCI studies, which may induce some advantages and/or disadvantages. It has been indicated that cellular transplantation had positive effects on animal models of some neuronal diseases. However, potential limitations and some concerns regarding the immunity of cell therapy are considered. Conclusion: The various stem cells candidates for cell therapy may provide positive therapeutic effects in SCI. These cells have some advantages and disadvantages. Among these cells, welldifferentiated induced pluripotent stem cells and their derivatives in vitro can be used as an autologous source in SCI patients.