بررسی اثر بهبود حرکتی نانوفیبر خود سامانده در مدل ضایعۀ نخاعی در موش صحرایی

مقدمه: صدمۀ نخاعی یک وضعیت ناتوان‌کنندۀ خطرناک است که می‌تواند منجر به فلج ‌شدن گردد. به‌ علت اثرات سودمند هیدروژل در مقایسه با داربست‌های از پیش ساخته شده، در این مطالعه یک زیست ماده‌ بر پایۀ هیدروژل به نام ماتریژل به‌کار برده شد. ماتریژل یک زیست مادۀ حساس به حرارت است که در دمای بالای 20 درجۀ سانتی‌گراد تشکیل هیدروژل و نانوفیبر می‌دهد. ماتریژل حاوی لامینین، نیدوژن و برخی از فاکتورهای رشد است که تمایز نورونی را القاء می‌کند. مواد و روش‏ها: یک کوفتگی متوسط در طناب نخاعی در موش صحرایی بالغ ایجاد شد و ده روز پس از ضایعه، ماتریژل در محل ضایعه کاشته شد. سپس به مدت 42 روز تست basso, beattie, bresnahan انجام شد. رنگ‌آمیزی کریزل ویوله جهت آنالیز هیستوپاتولوژی انجام شد. یافته‌ها: داده‏ها بر کاهش التهاب و تعداد سلول‌های تیره در گروه ماتریژل در مقایسه با گروه کنترل دلالت می‌کند. نتایج آزمون حرکتی نشان داد که عملکرد حرکتی به طور چشمگیری در گروه حاوی ماتریژل بهبود یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج ما پیشنهاد می‏کند که ماتریژل به واسطۀ برخی از فاکتورهای رشد و مولکول‌های چسبنده، ممکن است اثرات مناسبی در بهبود عملکردی متعاقب ضایعۀ نخاعی داشته باشد.