اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین‌گری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و قلدری سایبری در دانش‌آموزان با اختلال بازی اینترنتی

مقدمه: هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین‌گری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و قلدری سایبری در دانش‌آموزان پسر با اختلال بازی اینترنتی با و بدون همبودی اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و ارزیابی دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمامی دانش آموزان 12 تا 14 ساله با اختلال بازی اینترنتی در سال 1399 شهرستان خرم‌آباد، ایران بود. تعداد نمونه 42 نفر بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گماشته شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل آزمون اختلال بازی اینترنتی 20، پرسشنامه علایم کودکان4، پرسشنامه اضطراب بک، و پرسشنامه تجربه قلدری و قربانی قلدری سایبری بود. گروه‌های مداخله تحت 9 جلسه دو ساعته برنامه مداخل‌های آموزش نظریه خودتعیین‌گری (گروه مداخله 1) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (گروه مداخله 2) قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که تفاوت معنی‌داری در اثر بخشی بین دوگروه مداخله آموزش نظریه خودتعیین‌گری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در اضطراب و قلدری سایبری وجود نداشت. همچنین تعامل دو متغیر عضویت گروهی و گروه همبودی کمبود توجه/ بیش‌فعالی در اضطراب و قلدری سایبری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: هر دو روش آموزش نظریه خودتعیین‌گری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، به یک اندازه بر اضطراب و قلدری سایبری دانش‌آموزان با اختلال بازی اینترنتی تاثیر معنی‌دار دارند.

The Effectiveness of Self-Determination Theory Training and Acceptance and Commitment Therapy on Anxiety and Cyberbullying in Students with Internet Gaming Disorder

Introduction: The purpose of this study was to compare the effectiveness of selfdetermination theory (SDT) training and acceptance and commitment therapy (ACT) on anxiety and cyberbullying in male students with Internet gaming disorder (IGD) with and without comorbidity of attentiondeficit/hyperactivity disorder (ADHD). Materials and Methods: This study was a quasiexperimental study with a control group including pretest, posttest, and followup test procedures. The statistical population consisted of all students aged 12 to 14 years with IGD in Khorramabad, Iran; from which 42 children were selected by purposive sampling method and randomly assigned to two experimental groups and one control group. The instruments used included IGD20 Test, the Child Symptom Inventory4, the Beck anxiety inventory, and the Cyberbullying/victimization experiences questionnaire. The intervention groups underwent 9 twohour sessions of SDT training (intervention group 1) and ACT (intervention group 2). The intervention groups also underwent 9 sessions of twohour of SDT training (intervention group 1) and ACT (intervention group 2). Results: The results of the data analysis showed no significant difference between the effect of two intervention programs with SDT and ACT training on anxiety and cyberbullying. Moreover, the interaction of the two variables of group membership and comorbidity of ADHD groups on cyberbullying was significant. Conclusion: Both methods of SDT training and ACT can equally benefit students with IGD with a significant impact on anxiety and cyberbullying.