مروری بر مدل‌های آزمایشگاهی حیوانی ایسکمی مغزی

مقدمه: سکته مغزی سومین علت مرگ و میر و عامل اصلی ناتوانی جسمی بزرگسالان در جهان است. علیرغم پیشرفت در روشن شدن مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک ایسکمی مغزی در چند دهه گذشته، درمان‌های موجود برای این بیماران موثر نبوده است. امروزه مدل‌های حیوانی مختلفی به منظور مطالعه پاتوفیزیولوژی و همچنین ریسک فاکتورها و یافتن استراتژی های درمانی برای ایسکمی مغزی بکار گرفته شده است. این مدل ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: ایسکمی مغزی سراسری و ایسکمی مغزی موضعی. مدل‌های ایسکمی سراسری خود به دو مدل کامل و ناقص ایسکمی تقسیم می‌شوند که به دنبال انسداد کامل یا ناقص جریان خون مغزی القا می‌شوند. مدل‌های موضعی متعددی به منظور القا سکته مغزی موضعی در گونه‌های مختلف ارائه شده است که منجر به اختلال در جریان خون‌رسانی به مغز در یک یا نواحی متعدد از مغز می‌شوند. اکثریت قریب به اتفاق موارد سکته مغزی ناشی از انسداد موقت یا دائمی یک رگ خونی مغزی (سکته مغزی ایسکمیک) است که در نهایت منجر به انفارکتوس مغزی می‌شود. اندازه ناحیه انفارکتوس و پیامدهای عصبی آن به عوامل متعددی مانند مدت و شدت ایسکمی، وجود سیستم‌های خون‌رسانی جانبی، سن، جنس و پیشینه ژنتیکی وابسته است. نتیجه‌گیری: بنابراین سکته مغزی ایسکمیک یک اختلال بسیار پیچیده و ناهمگن است. بدیهی است که مدل‌های آزمایشگاهی سکته مغزی نمی‌توانند تمامی جوانب خاص این بیماری را در بر گیرند. لذا موفقیت درتحقیقات پیش بالینی سکته مغزی به منظور یافتن درمان‌های جدید برای این بیماران، ممکن است متّکی به انتخاب متناسب مدل سکته مغزی حیوانی باشد. این مطالعه به مرور رایج‌ترین مدل‌های سکته مغزی پرداخته و همچنین مزایا و محدودیت‌های هر مدل را مورد بحث قرار داده است.

A Review on the Experimental Animal Models of Cerebral Ischemia

Introduction: Stroke is the third leading cause of death and the major cause of adult physical disability in the world. Despite advances in understanding the pathophysiological mechanisms of cerebral ischemia over the past few decades, the available therapies have not been effective for these patients. Nowadays, various animal models are used to study pathophysiology as well as risk factors, and to find therapeutic strategies for cerebral ischemia. These models divide into two forms: global cerebral ischemia and focal cerebral ischemia. Global ischemia models are divided into complete and incomplete models of ischemia, which are produced by occluding the cerebral blood flow completely or incompletely. Several focal cerebral ischemic stroke models have been developed in a variety of species that interrupt the blood flow to the brain in one or more areas of the brain. The vast majority of cerebral stroke cases are caused by transient or permanent occlusion of a cerebral blood vessel (ischemic stroke) eventually leading to brain infarction. The infarct size and the neurological outcome depend on a multitude of factors such as the duration and severity of ischemia, the existence of collateral systems, age, sex, and genetic background. Conclusion: Thus, ischemic stroke is a highly complex and heterogeneous disorder. It is obvious that experimental models of stroke cannot cover all the specific aspects of this disease. Therefore, the success of preclinical stroke research in developing new therapeutics for these patients might rely on the selection of the appropriate animal stroke model. This review deals with the most common stroke models and also discusses the advantages and limitations of each model.