اثربخشی برنامه درمان فراتشخیصی بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش افسردگی کودکان مبتلا به دیابت نوع یک: یک مطالعه تجربی

مقدمه: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن در کودکان است که بالقوه زندگی آنان را تهدید می‌کند. این بیماری خلق، شخصیت و عاطفه کودکان و خانواده‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی برنامه درمان فراتشخیصی بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش افسردگی کودکان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی 22 کودک مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به دو مرکز درمانی واقع در تهران، ایران در سال 1399 انجام شد. بیماران به‌طور تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند؛ 1) مداخله با برنامه درمان فراتشخیصی (10 نفر، 15جلسه 60 دقیقه‌ای) و 2) گروه کنترل (12نفر). پرسشنامه‌ افسردگی کودک و پرسشنامه کیفیت زندگی کودکان قبل، بعد و یک ماه پس از درمان توسط شرکت‌کنندگان تکمیل شد. یافته‌ها: یافته‌های ما نشان داد که گروه مداخله کاهش معنی‌داری در میانگین متغیر افسردگی (0/66 در برابر 0/15) و افزایش مولفه‌های کیفیت زندگی همچون عملکرد جسمانی (0/71 در برابر 0/1 ،p<0/001)، عملکرد عاطفی (0/74 در برابر 0/02،p<0/001)، عملکرد اجتماعی ( 0/56 در برابر 0/02 ،p<0/001)، و عملکرد مدرسه (0/68 در برابر 0/15 ،p<0/001) در مقایسه با گروه کنترل از خود نشان داد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که برنامه درمان فراتشخیصی روش موثری برای کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی کودکان مبتلاء به دیابت نوع یک خواهد بود.

The Effectiveness of Transdiagnostic Treatment Program on Improving the Quality of Life and Reducing Depression in Children with Type 1 Diabetes: An Experimental Study

Introduction: Diabetes mellitus is one of the most common chronic diseases in children, which potentially threatens their life. This disease affects the mood, personality, and emotions of children and families. This study aimed to evaluate the effectiveness of the transdiagnostic treatment program (TTP) on improving the quality of life and reducing depression in children with Type 1 Diabetes (T1D). Materials and Methods: This experimental study has been done on 22 children with T1D who were referred to two medical centers located in Tehran, Iran in 2020. The patients were randomized into 2 groups; 1) intervention with TTP (n=10, 15 sessions, 60minute lrm;) and 2) control (n=12). The Child Depression Inventory and the Pediatric Quality of Life Questionnaire, before, after, and one month following treatment filled out by participants. Results: Our findings revealed that the intervention group showed a significant decrease in the mean of the variable of depression (0.66 vs. 0.15, P<0.001) and an increase in quality of life components such as physical functioning (0.71 vs. 0.1, P<0.001), emotional functioning (0.74 vs. 0.02, P<0.001), social performance (0.56 vs. 0.02, P<0.001) and school performance (0.68 vs. 0.15, P<0.001) compared to the control group. Conclusion: The results of the present study showed that TTP will be an effective method to reduce depression and increase the quality of life of children with TD1.