اثر بخشی مداخله ذهن آگاهی بر بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش‌فعالی

مقدمه: نارسایی در بازداری پاسخ آسیبی اساسی در اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی بوده و به‌عنوان هسته اصلی از هم پاشیدگی فرایندهای پردازشی در کارکردهای اجرایی این اختلال محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهن آگاهی بر بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش‌فعالی انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مشغول تحصیل در مدارس دوره متوسطه اول شهر ماکو در سال تحصیلی 98- 97 بود. از این جامعه، نمونه‌ای به حجم 24 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (cprs48) انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمون برو/نرو (go/no go) در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون بر روی شرکت‌کنندگان اجرا شد. تجزیه و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که مداخله ذهن آگاهی منجر به تفاوت معنا‌دار بین گروه‌ها در بازداری پاسخ به میزان 64 درصد و در مولفه‌های آن شامل خطای ارائه 39 درصد، خطای حذف 44 درصد و زمان واکنش 46 درصد شده است. نتیجه‌گیری: مداخله ذهن آگاهی راهبرد مناسبی برای بهبود بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش‌فعالی است و می‌توان از آن به‌عنوان یک شیوه مداخله‌ای موثر استفاده نمود.

The Effectiveness of Mindfulness Intervention on Response Inhibition in Children With Attention Deficit/Hyperactivity Disorders

Introduction: Failure in response inhibition has been the underlying impairment is attention deficit/ hyperactivity disorder and constitute the core of the disruption of processing processes in the executive functions of this disorder. The purpose of this study was to determine the effectiveness of mindfulness intervention on response inhibition in children with attention deficit/hyperactivity disorders. Materials and Methods: The present study is a semiexperimental study with pretestposttest and control group design. The statistical population of the study included all male students studying in the secondary schools of Maku city in the academic year 20182019. From this population, a sample of 24 people was selected by purposeful sampling method using Conner rsquo;s parent rating scale (CPRS48) and were randomly divided into two experimental and control groups. The GO/NOGO tests was performed on the participants in two stages pretest and posttest. Data analysis was performed using covariance analysis. Results: Data analysis showed that mindfulness intervention led to a significant difference between groups in response inhibition of 64% and its components including omission error 39%, commision error 44% and reaction time 46%. Conclusion: Mindfulness intervention is a suitable strategy to improve response inhibition in children with attention deficit/ hyperactivity disorder and can be used as an effective intervention.