بررسی اثربخشی تکنیک‌های تئاتر درمانی بر بهبود نشانگان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

مقدمه: کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم گروهی استثنایی از کودکان و نوجوانان هستند که علائمی، مانند نقص در تعامل اجتماعی، روابط ضعیف بین فردی و ارتباط کلامی پیچیده و نیز رفتارها و حرکات کلیشه‌ای را از خود نشان می‌دهند. به‌منظور بهبود نسبی این اختلالات، استفاده از مداخلات حمایتی تسکینی، مانند هنر درمانی و تئاتر درمانی، در اروپا، ایالات‌متحده و کانادا معمول است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تکنیک‌های تئاتر درمانی در بهبود علائم در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعۀ آزمایشی با استفاده از طرح گروه پیش آزمونپس آزمون انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیۀ کودکان و نوجوانان 8 تا 18 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود که به یک آموزشگاه توان‌بخشی در سعادت‌آباد تهران مراجعه کردند. از این گروه، یک نمونۀ 10 نفره از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. همۀ آن‌ها از قبل آزمایش شده بودند و پس از استفاده از این تکنیک‌ها، تحت پس‌آزمون قرار گرفتند. مقیاس درجه‌بندی اتیسم گیلیامویرایش اول (گارز1) برای مطالعه استفاده شد. همچنین آزمون‌های t زوجی، آزمون t مستقل، و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی فرضیه‌ها استفاده شده اند. یافته‌ها: میانگین متغیر اختلال طیف اتیسم و مولفه‌های آن (رفتارهای کلیشه‌ای، ارتباط کلامی، تعاملات اجتماعی) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون به طور معناداری متفاوت هستند. از میان مولفه های متغیر اختلال طیف اوتیسم، رفتارهای کلیشه ای، و تعاملات اجتماعی بین دختران و پسران به طور معناداری متفاوت بودند. در رفتارهای کلیشه ای و تعاملات اجتماعی، پسران و دختران به ترتیب در علائم اختلال طیف اوتیسم به طور معناداری بهبود بیشتری داشتند. در مولفه های تعاملات اجتماعی و ارتباط کلامی، دختران و پسران به ترتیب بیشترین میانگین بهبود را داشتند. مقدار ضریب همبستگی متغیر اختلال طیف اوتیسم و مولفه های آن با افزایش سن مثبت بود، که نشان می دهد تئاتر درمانی و تکنیک های آن در سنین جوان تر نشانگان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را بهبود می بخشند. نتیجه‌گیری: تکنیک‌های نمایش درمانی می‌توانند در بهبود علائم اختلال طیف اتیسم و افزایش مهارت‌های اجتماعی، ارتباط کلامی، و اصلاح رفتارهای کلیشه‌ای آن‌ها موثر باشند.

Investigating the Effect of Drama Therapy Techniques in Improving the Symptoms of Children and Adolescents with Autism Spectrum Disorder

Introduction: Children and adolescents with autism spectrum disorder are an exceptional group who exhibit symptoms, such as defects in social interaction, poor interpersonal relationships, and complex verbal communication as well as stereotyped behaviors and movements. To partially improve these disorders, the use of palliative supportive interventions, such as art therapy and theater therapy, is common in Europe, the United States, and Canada. This study aimed to investigate the effectiveness of drama therapy techniques in improving symptoms in children and adolescents with an autism spectrum disorder. Materials and Methods: This experimental study was performed using a pretestposttest group design, the study population consisted of all 818year children and adolescents with an autism spectrum disorder referred to a rehabilitation education school in Sa #39;adat Abad, Tehran, Iran. Of this group, a sample of 10 people was selected through convenience sampling. All of them were pretested and after applying the techniques, they underwent posttests. The Gilliam Autism Rating ScaleFirst Edition (GARS1) was used for the study. Furthermore, the pairedsamples ttest, the independent ttest, and Pearson correlation coefficient test were used to examine the hypotheses. Results: The mean of autism spectrum disorder and its components (stereotyped behaviors, verbal communication, social interactions) in the pretest and posttest are significantly different. Among the components of variable autism spectrum disorder, stereotyped behaviors, and social interactions among boys and girls were significantly different. In stereotyped behaviors and social interactions, boys and girls had significantly more improvement in autism spectrum disorder symptoms, respectively. In the components of social interactions and verbal communication, girls and boys had the highest mean improvement, respectively. The value of the correlation coefficient of the variable autism spectrum disorder and its components with age was positive, indicating that theater therapy and its techniques at younger ages improve the symptoms of children and adolescents with an autism spectrum disorder. Conclusion: Drama therapy techniques can be effective in improving the symptoms of autism spectrum disorder and enhancing social skills, verbal communication, and modifying stereotypical behaviors.