نقش مهندسی بافت عصبی درترمیم ضایعات عصبی

مقدمه: مهندسی بافت علم طراحی بافت برای بهبود و ترمیم ضایعات بافتی است. اعصاب محیطی به‌ طور معمول در معرض آسیب‌ فیزیکی هستند. آسیب‌های اعصاب محیطی می‌تواند در اثر حوادث ساختمانی و حمل و نقل، بلایای طبیعی، آسیب‌های ناشی از جنگ و عوارض ناشی از عمل جراحی ایجاد شوند. ترمیم خود به خودی عصب محیطی با بهبود عملکردی ضعیف معمولاً ناقص است. از این‌رو، محققان مهندسی بافت عصبی داربست‌هایی را ابداع کرده‌اند که با توجه به نوع کنفورماسیون و مواد تشکیل‌دهنده‌شان می‌توانند به ‌ترمیم بافت عصبی کمک کنند. اگر شکافت عصبی به اندازه کوچک‌تر از یک سانتی‌متر طول در سیستم عصبی محیطی ایجاد شود، می‌توان دو انتهای شکاف را با عمل جراحی به یکدیگر پیوند زد، برای شکاف‌های بزرگتر اتوگرافت عصبی استاندارد طلایی می‌باشد. استفاده از اتوگرافت به دلیل کمبود عصب‌‌دهنده و ضرورت انجام چندین عمل دارای محدودیت‌هایی می‌باشد. سیستم عصبی مرکزی چالش برانگیزتر است؛ چون پس از آسیب، محیط مهارکننده‌ ترمیم عصبی به وجود می‌آید. بنابراین طراحی داربست‌های مختلف برای تسهیل ترمیم و بازسازی بافت عصبی می‌تواند یک روش امیدوارکننده برای رفع این مشکلات باشد. نتیجه‌گیری: مهندسی بافت سیستم عصبی با استفاده از داربست‌های عصبی یکی از رویکردهای درمانی به‌منظور جایگزینی بافت عصبی آسیب‌دیده است. بدین منظور این مقاله به بررسی ویژگی‌های داربست‌های ایده‌آل و مواد زیستی مورد استفاده در ساخت داربست‌ها، همچنین سلول‌ها و فاکتورهای رشد مناسب به‌منظور درمان ضایعات عصبی می‌پردازد.

The Role of Neural Tissue Engineering in the Repair of Nerve Lesions

Introduction: Tissue engineering is the science of tissue design for the healing and regeneration of tissue lesions. Peripheral nerves are typically in danger of physical injury. Peripheral nerve injuries can cause by construction and transport accidents, natural disasters, warrelated injuries, and surgical complications. Spontaneous repair of the peripheral nerve is often incomplete, with poor functional recovery. Therefore, nerve tissue engineering researchers have invented scaffolds that can help neural tissue repair due to the type of conformation and their constituents. If the nerve gap in the peripheral nervous system is less than 1 cm in length, the two ends of the gap can be surgically connected, for larger gaps neural autograft is the gold standard. Applying autograft is restricted due to the deficiency of donor nerves and the requirement of multiple surgeries. The central nervous system is more challenging as the neural repair inhibitor environment is created after injury. Therefore, design of various scaffolds to facilitate nerve tissue repair and regeneration could be a promising method to overcome these problems. Conclusion: Nervous system tissue engineering using nerve scaffolds is one of the therapeutic approaches to replace damaged nerve tissue. To this end, this paper examines the properties of ideal scaffolds and the biomaterials used in scaffold construction, as well as the cells and growth factors appropriate for the treatment of nerve lesions.