تاثیر غنی‌سازی محیط (تمرینات ادراکی -حرکتی اسپارک) بر بهبود کارکردهای عصبی -شناختی توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

مقدمه: اختلال هماهنگی رشدی یکی از اختلالات جدی دوران کودکی است که باعث ایجاد مشکلات اجتماعی، عاطفی، شناختی و حرکتی برای کودکان می شود. لذا هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی بر بهبود کارکردهای عصبی شناختی توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. مواد و روش ها: از بین کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی 20 کودک از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان به دو گروه تجربی (10 کودک) و کنترل (10 کودک) تقسیم شدند. کودکان گروه تجربی به مدت 8 هفته (24 جلسه) به انجام تمرینات ادراکی حرکتی پرداختند. کارکردهای عصبی شناختی توجه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون عصب روانشناختی کانرز مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین کارکردهای عصبی شناختی توجه در گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. در کودکان گروه تجربی به طور قابل توجهی کارکردهای عصبی شناختی توجه بهبود یافت. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که تمرینات ادراکی -حرکتی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مناسب برای بهبود کارکردهای عصبی شناختی توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در نظر گرفته شود.

Effect of Environment Enrichment (SPARK Perceptual-Motor Exercises) on the Improvement of Neurocognitive Functions in Children with Developmental Coordination Disorder

Introduction: Developmental Coordination Disorder (DCD) is a serious childhood disorder that causes social, emotional, cognitive, and motor difficulties for children. Accordingly, the current study aimed to examine the effect of perceptualmotor training on the improvement of neurocognitive functions in children with DCD. Materials and Methods: Twenty children were selected through simple random sampling from the children with DCD. The participants were classified into the experimental (10 children) and control (10 children) groups. The children in the experimental group underwent perceptualmotor training for 8 weeks (24 sessions). The neurocognitive functions of attention were assessed in the pretest and posttest using Conners rsquo; Neuropsychological Scale (the Conners 3). Results: The results showed a significant difference between the mean neurocognitive functions of attention in the experimental and control groups. These functions improved considerably in the children of the experimental group. Conclusion: The results indicated that perceptualmotor training can be considered as a useful intervention technique to improve the neurocognitive functions of attention in children with DCD.