نقش آپتامرها در درمان گلیوبلاستوم مولتی‌فرم

مقدمه: گلیوبلاستوم مولتی فرم یا گلیوما درجه 4 متداول ترین و تهاجمی ترین تومور اولیه مغز انسان است. گلیوبلاستوم مولتی فرم اولیه که به طور خود به خودی از سلول های گلیا ایجاد می شود و اکثریت قریب به اتفاق گلیوبلاستوم مولتی فرم را تشکیل می دهند معمولاً مربوط به تقویت و جهش گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی، حذف فسفاتاز و (tensin homolog (pten روی کروموزوم 10، حذف p16 و جهش در پروموتور tert می شود. علی رغم پیشرفت های درمانی در چند دهه اخیر میانگین زمان زنده ماندن بیماران مبتلا به گلیوبلاستوم مولتی فرم 12/1 تا 14/6 ماه بعد از تشخیص است و تنها 53 درصد از بیماران بیش از 3 سال زنده می مانند. تاثیر درمان های معمول شامل: جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی و ترکیب رادیوتراپی و شیمی درمانی اثر بسیار کمی دارند. هرچند جراحی و استفاده از temozolomideدر طول و بعد از دوره رادیوتراپی زمان زنده مانده بیماران را افزایش می دهد، اما آن ها دارای عوارض جانبی متعددی هستند. بنابراین معرفی یک دارو جدید که قادر به مهار رشد سلول گلیوبلاستوم مولتی فرم، تکثیر، متاستاز و تهاجم است، نیاز است. از آنجایی که سلول های سرطانی دارای مولکول های سطحی هستند که بیش از حد بیان شده و تغییر یافته هستند، ساختارهای مولکولی به نام آپتامر با استفاده از فرایند selexر(systematic evolution of ligands by exponential enrichment) برای مورد هدف قرار دادن مولکول های سطحی طراحی شده اند. تا امروز آپتامرهای زیادی با مزایا و معایب برای درمان بیماری های مختلف از جمله سرطان که در این مطالعه مورد بحث قرار گرفته است، به کار برده شده اند. نتیجه گیری: اخیراً با استفاده از فرایند selex که نشان دهنده پتانسیل بالای آپتامرها در مدیریت گلیوبلاستوم مولتی فرم است، چندین آپتامر با قابلبیت شناسایی بالای گلیوبلاستوم مولتی فرم طراحی شده است.