نقش خودکارآمدی و تاب‌آوری در کیفیت زندگی پرستاران

مقدمه: روا نشناسی مثبت نگر، در کنار ترمیم آسیب ها، به سمت بهینه ساختن کیفیت زندگی گام بر می دارد. کیفیت زندگی پرستاران بسیار مهم است سطح بالایی از استرس کاری پرستاران می تواند بر کیفیت زندگی آنها و درنتیجه کیفیت و کمیت مراقبت از بیمار تاثیر بگذارد. هدف از این پژوهش بررسی نقش خودکارآمدی و تاب آوری در کیفیت زندگی پرستاران بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پرستاران شاغل در تهران در سال 1396- 1395 بود. نمونه از 200 نفر که به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند، تشکیل شد. آزمودنی ها پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جها نی، خودکارآمدی شرر و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون را تکمیل کردند. یافته ها: خودکارآمدی به صورت معنی داری، به مقدار 0/266 کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان های تهران را افزایش می دهد. همچنین سهم متغیر تاب آوری به صورت معنی داری (0/385) در پیش بینی کیفیت زندگی پرستاران در این شهر می باشد. خودکارآمدی و تاب آوری نیز با هم می توانند 33/6% از واریانس کیفیت زندگی پرستاران را تبیین کنند. نتیجه گیری: آموزش مهارت های تاب آوری و افزایش توانمندی های روانشناختی به خصوص خودکارآمدی، روش های موثری برای بهبود کیفیت زندگی پرستاران می باشد.