اثر گالیک اسید بر یادگیری حرکتی و سطح فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در مخچه موش‌های صحرایی مدل اوتیسم

مقدمه: قرار گرفتن در معرض والپروئیک اسید طی بارداری در موش های صحرایی باعث استرس اکسیداتیو، آسیب های مغزی و رفتارهای شبه اوتیستیک در فرزندان می شود. به عبارتی دیگر گالیک اسید در درمان اختلالات سیستم عصبی ناشی از رادیکال های آزاد می تواند موثر واقع شود. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثر گالیک اسید بر یادگیری حرکتی و سطح مخچه ای فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در موش های صحرایی مواجه شده با والپروئیک اسید در دوران جنینی می باشد. مواد و روش ها: نوزادان حاصل از 30 سرموش صحرایی باردار به طور تصادفی در 5 گروه: کنترل، vpaر(500 میلی گرم بر کیلوگرم والپروئیک اسید) در روز 5/12 بارداری و همچنین 3 گروه vpa+ga100 ،vpa+ga50 و vpa+ ga200 (به ترتیب گالیک اسید 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمودند) تقسیم شدند. تجویز دهانی گالیک اسید از روز 12 تا 19 بارداری انجام شد. سپس به منظور بررسی اختلالات حرکتی آزمون های راه رفتن شعاعی و روتارود در 30 روزگی انجام شد. سرانجام سطح مخچه ای فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: اختلال در آزمون های حرکتی در گروه والپروئیک اسید در مقایسه با موش های صحرایی گروه کنترل مشاهده شد. در مقابل گروه های درمان شده با گالیک اسید بهبود معنی داری در سرعت پیمایش مسیر و تعادل طی آزمون راه رفتن شعاعی و همچنین افزایش مدت زمان باقی ماندن بر روی روتارود نشان دادند. افزایش معنی دار فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در موش های صحرایی درمان شده با گالیک اسید در مقایسه با گروه والپروئیک اسید دیده شد. نتیجه گیری: گالیک اسید می تواند سبب کاهش عوارض والپروئیک اسید بر یادگیری حرکتی و تعادل در مدل موش های صحرایی اوتیسم شود.