برآورد تابع پاسخ همودینامیک در مغز و تومورهای مغزی: مقایسه مدل‌های لجستیک معکوس و تابع پاسخ همودینامیک کانونی

مقدمه: تابع پاسخ همودینامیک، منعکس کننده جریان خون مغزی در پاسخ به فعالیت های عصبی نقش مهمی در تجزیه و تحلیل اطلاعات مغزی به دست آمده توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی دارد. در این مطالعه مقایسه دو مدل آماری جهت ارزیابی تابع پاسخ همودینامیک به روش بلوکی انجام گردیده است. مواد و روش ها: داده های تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی از 3 بیمار مبتلا به تومور مغزی در یک اسکنر 3 تسلا گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده های تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی با استفاده از جعبه ابزار spm12 در نرم افزار matlab انجام شد. شاخص های aic، sbc و mse جهت انتخاب بهترین مدل تابع پاسخ همودینامیک مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس داده های شبیه سازی، تابع پاسخ همودینامیک برآورد شده توسط مدل تابع پاسخ همودینامیک کانونی به علاوه مشتقات زمانی تطابق بیشتری با تابع پاسخ همودینامیک شبیه سازی شده داشت. این مدل ها بر روی داده های واقعی بررسی شد. شاخص های mse، aic و sbc برای مدل های تابع پاسخ همودینامیک کانونی به علاوه مشتقات زمانی و لجستیک معکوس (برای مدل های تابع پاسخ همودینامیک کانونی به علاوه مشتقات زمانی و لجستیک معکوس به ترتیب: 0/052، 1235/1، 1223/9 و 0/068، 1091/5، 1049/5) به دست آمد. بر اساس مقادیر متوسط t، w، h و شاخص های انتخاب مدل، لجستیک معکوس جهت برآورد تابع پاسخ همودینامیک در نواحی سالم مغز و تومور مغزی مدل مناسب تری می باشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر می تواند جهت بررسی و تشخیص تابع پاسخ همودینامیک در نقاط با متابولیسم بالا کمک کننده باشد. استفاده از مدل لجستیک معکوس جهت برآورد تابع پاسخ همودینامیک در روش بلوکی به بهتر برآورد شدن تابع پاسخ همودینامیک و در نتیجه حفظ سلامت بیمار و کیفیت زندگی پس از عمل جراحی و روش های غیر جراحی پزشکی منجر می شود.