اثربخشی روان ‌نمایشگری مبتنی بر رویکرد وحدت‌‌مدار بر تاب‌‌‌آوری بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروز

مقدمه: مالتیپل اسکلروز یک بیماری میلین زدای سیستم عصبی مرکزی است. این بیماری رایج ترین علت ناتوان کننده در سنین جوانی است. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی روان نمایشگری مبتنی بر رویکرد وحدت مدار بر تاب آوری بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروز بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. با روش نمونه گیری در دسترس، 20 نفر از زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروز که به انجمن مالتیپل اسکلروز ایران مراجعه می کردند، انتخاب شدند. بنابراین افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه در طی 6 هفته در برنامه روان نمایشگری وحدت مدار شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. به منظور گردآوری داده ها، پرسشنامه مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون (2003) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین دو گروه برای نمرات پس آزمون و پیگیری وجود دارد. مداخله روان نمایشگری مبتنی بر رویکرد وحدت مدار در بهبود تاب آوری می تواند به عنوان یک روش موثر برای افزایش حس انعطاف پذیری در میان بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروز مورد استفاده قرار گیرد. نتیجه گیری: یافته ها استفاده از روان نمایشگری مبتنی بر رویکرد وحدت مدار جهت بهبود وضعیت روانی مبتلایان به مالتیپل اسکلروز را پیشنهاد می دهد. روان نمایشگری مبتنی بر رویکرد وحدت مدار یکپارچگی و معنابخشی به تجارب تلخ بیماران را فراهم می کند. علاوه بر این، این رویکرد می تواند پذیرش بیماری به عنوان اتصال به عالم یگانه و احساس جاودانگی در میان این بیماران را تسهیل کند.