بررسی فلور بیابان لوت در خراسان جنوبی

اولین چیزی که در ارتباط با بیابان به ذهن می رسد، نبود یا کمبود آب و پوشش گیاهی است. اگرچه تعداد گونه ‌های گیاهی در بیابان ‌ها بسیار محدود است، اما طی قرن ها به بقا خود ادامه داده و سازگاری یافته ‌اند. به دلیل سختی ورود به بیابان لوت در یک صد سال اخیر پژوهش‌های اندکی در مورد گونه‌ های گیاهی انجام شده و به همین دلیل در سال 1396 تا 1397 طی پایش میدانی تمام گونه ‌های گیاهی چند سالۀ بیابان لوت در محدودۀ خراسان جنوبی شناسایی شد. در مجموع، شش گونه متعلق به چهار جنس و سه خانواده شناسایی شدند. جنس chenopodiaceae با سه گونه،poaceae  با دو گونه وpolygonaceae  با یک گونه به ترتیب 50%، 33/3 % و 16/66 % فلور منطقه را به خود اختصاص دادند و دو جنس stipagrostis  و haloxylon  هر کدام دارای دو گونه بودند. تحلیل پراکنش جغرافیایی نشان داد که گونه ‌های ایرانتوران و صحارا سندی به نسبت مساوی حضور دارند. بیشترین پراکنش شامل: سفید تاغ haloxylon persicum bge. ex boiss. buhes ، سیاه تاغ haloxylon ammodendron bunge ex fenzl و سبط  stipagrostis plumosa munro ext. anderson در شمال و شمال ‌شرق و بیشترین پراکنش اسکنبیل calligonum comosum l’hér  در غرب لوت مشاهده شد. خشکسالی ‌های 18 ساله اخیر موجب تشدید خشکیدگی گونه ‌های تاغ و اسکنبیل در بسیاری از مناطق لوت شده است؛ اما افزایش بارش ‌های سال 1397 لوت باعث امیدواری برای ادامه حیات این درختچه ‌ها و نیز حضور بیشتر گونه ‌های سبط گردید.

Study on Flora of Lut in Southern Khorasan

The first character of the desert is lack of water as well as the lack of vegetation. Although the number of plant species in arid lands is very limited, but these species have survived and adapted over the centuries. Due to the difficulty of entering Lut desert, during the last one hundred years, no research was done on plant species in Southern Khorasan part. Therefore, during 2017 to 2018, all perennial species in Lut were identified. The results revealed that a total of six species belonging to four genera and three families were identified. Chenopodiaceae with three species, Poaceae with two species and Polygonaceae with one species occupied 50%, 33.3% and 16.66% of the flora of the region, respectively. Stipagrostis and Haloxylon have the highest number of species. Geographical distribution analysis showed that IranTuran and SaharaSindi species are presented in equal proportions. Haloxylon persicuum Bge. ex Boiss. Buhes, Haloxylon ammodendron Bunge ex Fenzl and Stipagrostis plumosa Munro exT. Anderson were distributed in the north and northeast. The highest distribution of Calligonum comosum L’Hér was observed in the west. Although the diversity was very limited and the 18year droughts have intensified the drought of Calligonum and Haloxylon in many areas of Lut, however, increase in rainfall in 2019 in Lut increased hope for the survival of shrubs and increasing the amount of Stipagrostis species.